Ze is in Twente wereldberoemd, maar daar gaat het voor geluksdeskundige Mirjam Spitholt niet om in het leven. Ze wil met haar economielessen en haar colleges en lessen in geluk jongeren en studenten laten zien dat geluk, liefde en succes van binnen zit. “Geluk kun je niet van buiten naar binnen halen. Je kan dus stoppen met zoeken.”

Mirjam ziet zichzelf als een geluksdeskundige in hart en nieren, ook tijdens haar economielessen. Na haar studie economie ging ze les geven aan havo en vwo leerlingen, later op de Hogeschool. “Toen ik begon met lesgeven, gingen leerlingen me na afloop bedanken. Dit was niet voor de stof die ik behandeld had, maar voor de grote vragen van het leven die ik gesteld had. Leerlingen vinden het inspirerend hoe ik in het leven sta en waar ik over vertel. Ik ben heel erg in het nu en verbind me werkelijk met de leerlingen. Ik zie altijd in iedereen iets moois. Op een gegeven moment vroegen ze: waarom is dit geen apart vak? Jij leert ons een leuk mens te zijn.”

Waar ben ik bang voor?

Toen een dierbare vriendin na een ziekbed van drie maanden overleed, dacht ze: hoe lang ga ik nog wachten voordat ik ga doen wat ik echt te doen heb? “Dat deed ik al wel, maar ik bekende geen kleur. Waar ben ik bang voor? Ik ben toen naar mijn baas gegaan aan de Hogeschool Saxion en ben heel voorzichtig gestart met een gastcollege bij de minor creatief probleem oplossen. Dat eerste gastcollege had meteen impact. Ik heb het talent om mensen echt te zien voor wie ze zijn. Hoe fijn is dat, als je gewoon mag zijn wie je bent en iemand de diamant in jou ziet vonkelen?”

De vragen die tijdens de lessen van Mirjam aan bod komen gaan allemaal over het leven. Waarom leven we eigenlijk, wat is succes, wanneer heb je een succesvol bedrijf en als jij er niet zou zijn, wat zou de wereld dan missen? “Dit zijn onderwerpen die je prima kan koppelen aan economische vraagstukken. Bij mij haalt iedereen altijd hele hoge cijfers. Ik behandel de eerste twintig minuten met uiterste concentratie de stof en we bereiden uiteraard examens voor en de rest van de les praten we over het leven. Niemand spijbelt, omdat ze weten dat ze een toetje krijgen.”

Inmiddels geeft Mirjam voor dertig procent economie les en geeft ze daarnaast lessen, colleges, lezingen en presentaties in geluk, ook wel onder de naam ‘The art of happiness’ of ‘The art of success’. Ze doet dit ook in opdracht van bedrijven. Ze heeft een boek geschreven, Wil je gelijk of wil je geluk, waarvan inmiddels de vijfde druk is verschenen. “Ik maak nooit reclame, het gaat altijd via via. Ik heb heel veel aanvragen en ben een veelgevraagd spreker. Ik zou fulltime lezingen kunnen geven, maar dat wil ik niet. Ik vind het lesgeven en de leerlingen te mooi. Ik leer heel veel van hun.”

“Als je denkt dat je iets mist, mis je jezelf”

Het woord geluk komt veel voor, maar hierdoor ligt op de loer dat het een loze kreet wordt. “Veel mensen starten een zoektocht naar geluk. Dit kan zijn door meer aan zelfontplooiing te doen, in het aangaan van een nieuwe relatie, in het vinden van nieuw werk of in het krijgen van een baby, maar je kan het niet buiten jezelf vinden. Als je denkt dat je iets mist, mis je jezelf. Onze ziel is altijd gelukkig, ook als er dingen gebeuren in het leven die we niet besteld hebben.”

Hoe gelukkig is Mirjam zelf? “Ik ben niet altijd gelukkig en in balans. Ik ben ook gewoon een mens en er gebeuren dingen in het leven waardoor ik van slag raak. Als ik een zenuwontsteking heb aan mijn kies, vind ik dat ook vervelend of als mijn kind wordt gepest. Maar ik kijk anders. Ik observeer, alsof ik in de bioscoop zit. We willen vaak pijn vermijden, maar het mag er gewoon zijn. Laat het toe en omarm het en dan kom je steeds weer terug bij je ziel, je bewustzijn, bij dat wat waarneemt.”

Levensvragen

Zouden we vaker dergelijke levensvragen aan elkaar mogen stellen? “Ja, het zou een wezenlijk onderdeel mogen zijn van elke les. We mogen elkaar vragen stellen over het leven waar we normaal gesproken niet de tijd voor nemen. Maar contact met mensen in je klas, ook als ze klieren of onderuit in hun stoel hangen. Waar komt die verveling vandaan en kan je er als docent voor zorgen dat de leerling weer rechtop gaat zitten? Soms lukt mij dat ook niet en zit er een irritatie bij mezelf. Ik ben niet verlicht.”

Wat zou Mirjam nog willen? “Ik heb nog wel de ambitie om meer te doen in de zorg. Hiermee bedoel ik dat ik graag zou willen dat artsen niet alleen naar hun eigen vakgebied kijken, maar meer een holistische bril opzetten. Je kan kanker bestralen, zeker, maar hoe mooi zou het zijn als we oog hadden voor het grotere geheel? Wat vertelt deze kanker mij en welke les zit hier in? Ik zou daar trainingen in willen geven. Er zijn artsen die daar behoefte aan hebben en die weten dat er meer is.”