Vorige week dinsdag hebben vrouwen in IJsland 24 uur hun werk neergelegd uit protest tegen de loonkloof. Ze zijn van mening dat het in IJsland veel te lang duurt voordat iedereen gelijk wordt betaald. Belangrijke politici in het land, zoals de vrouwelijke premier en ministers, doen mee aan het protest. 

Genderkloof

‘’We vechten al decennialang voor gelijkheid,’ vertelt de Minister van Agricultuur Svandis Svavarsdottir aan ABC News. ‘Er is nog steeds een kloof tussen wat mannen en vrouwen krijgen. Net zoals in 1948, vechten we voor onze rechten.’ Een vrouwelijk parlementslid voegt daaraan toe dat vrouwen recht hebben op gelijke behandeling. ‘We hebben vrijheid, gerechtigheid en gelijkheid nodig. Samen staan we sterk. Niet alleen vrouwen, maar juist ook samen met mannen.’

De staking werd georganiseerd door de IJslandse vakbonden. Zij riepen vrouwen en non-binaire personen op om zowel betaald als onbetaald werk, zoals huishoudelijke klusjes, afgelopen dinsdag te weigeren. 

Stoppen met werken

Scholen en bibliotheken waren door het hele land deels of helemaal dicht. In het ziekenhuis, afgezien van de spoedeisende hulp, stopten vrouwen met werken. Ook waren er vertragingen in het openbaar vervoer, maakte de publieke omroep minder uitzendingen op radio en televisie en werden hotelkamers niet schoongemaakt. 

Volgens de genderkloofindex van het World Economic is IJsland maar liefst veertien jaar al het meest progressieve land. Uit data van het IJslandse statistiekbureau blijkt dat er echter beroepen zijn waar vrouwen ruim 20 procent minder verdienen dan mannen in dezelfde baan. 

Onderwaardering

Een van de organisatoren van de staking benadrukt in een interview met persbureau Reuters dat er nog steeds grote verschillen zijn in de beloning tussen seksen. “Sectoren waarin veel vrouwen werken, zoals de zorg en de kinderopvang, worden nog steeds ondergewaardeerd en onderbetaald.”

De laatste keer dat er in IJsland een volledige dag werd gestaakt was op 24 oktober 1975. Uit protest tegen discriminatie op de werkvloer, weigerde 90 procent te werken, schoon te maken of voor de kinderen te zorgen. Een jaar later werd een wet aangenomen die gelijke rechten voor alle geslachten zou moeten garanderen.