Toen Nina Schmid vijf jaar geleden bij een asielzoekerscentrum (AZC) in Alkmaar een voet tussen de deur had gekregen om een dansworkshop te geven aan vrouwen en kinderen, was voor haar het zaadje gepland voor Stichting Move Forward. “De deur ging op slot, alle burka’s gingen uit en alle vrouwen en kinderen begonnen meteen te dansen. Het contact wat je tijdens het dansen met elkaar hebt is heel echt, ook al spreek je elkaars taal niet.”

Nina’s hart ligt bij dansen. Ze heeft ook een dansopleiding gedaan. Na haar ervaring met voornamelijk de kinderen in Alkmaar had ze sterk het gevoel dat ze zich wilde inzetten voor getraumatiseerde kinderen middels dans, muziek en beweging. In gebrekkig Engels en Nederlands vertelden ze Nina wat ze hadden meegemaakt: het ene verhaal nog schrijnender dan het andere. “Tijdens mijn dansworkshops kwamen er veel kinderen naar mij toe die hun verhaal vertelden. Het zijn allemaal kinderen die getraumatiseerd zijn, vol emoties zitten en behoefte hebben om zich te kunnen uiten. Vaak kan dit niet of is er geen ruimte voor. Beweging, zoals dans, maakt veel los bij mensen en zo ook bij deze kinderen.” Genoeg reden voor Nina om hier haar werk van te maken en zich te gaan focussen op kinderen in de leeftijd van 8 tot 18 jaar. Na Alkmaar lag er al snel een verzoek vanuit AZC’s uit Utrecht en Amersfoort om een dansworkshop te geven. “De behoefte om te bewegen is heel groot bij deze kinderen. Het maakt verdriet los, ze gaan erdoor praten en vertellen van alles. Vaak nog meer dan dat ze met een vertrouwenspersoon delen. Door beweging komt er veel vrij.” Stichting Het Vergeten Kind pikte de impact van haar workshops ook op en nodigde Nina uit om ook bij Blijf van mijn Lijf huizen workshops te geven aan jongeren.

Vanuit de dansworkshops ontwikkelde Nina speciale programma’s van tien dagen die bestaan uit muziek, basketbal en dans: een unieke combinatie waarmee elk kind wel iets heeft en wordt uitgenodigd om zich richting de toekomst te bewegen en zijn of haar talenten te ontwikkelen. Na een pilot programma op Haïti, waar Nina anderhalve maand via crowdfunding 88 kinderen een Move Forward programma heeft gegeven, heeft ze in het voorjaar van 2014 officieel stichting Move Forward opgericht. Inmiddels werkt zij samen met Stichting Het Vergeten Kind en geven de Move Forward coaches rond de vierhonderd workshops aan kinderen in opvanghuizen per jaar.

“Door de combinatie van muziek, basketbal en dans komen er veel emoties los bij kinderen. Ik zie veel kinderen die hun emoties opkroppen, ook omdat ze vaak hun ouders niet willen belasten. Wat wij bieden is een middel om trauma’s te verwerken.” Onlangs heeft ze een Move Forward programma in Rotterdam Zuid gegeven, een buurt waar kinderen wel wat extra aandacht kunnen gebruiken. “Via de voedselbank en hulpinstanties zijn we in contact gekomen met de deelnemende kinderen. Het programma vond plaats in de vakantie, een tijd waarin verveling op de loer ligt. Vaak is er geen geld in deze gezinnen om met vakantie te gaan. Binnenkort gaan we een programma starten in Suriname.”

“Elk kind heeft behoefte aan liefde, aandacht en gezien te worden”

Waar komt Nina haar passie vandaan om middels beweging met kinderen en jongeren te werken? “Ik heb zelf mijn vooropleiding dans in de Bijlmer gedaan, waar ik toen al veel jongeren ontmoette die met tegenslagen te maken hadden. Ik heb op mijn eigen manier ook met tegenslagen te maken gehad in mijn jeugd en was niet graag thuis. Elk kind heeft behoefte aan liefde, aandacht en gezien te worden. Ik heb dit ook niet allemaal gehad, maar ik wist wel: het is mijn eigen keuze om ervoor te zorgen dat de rest van mijn leven leuker wordt. Die keuze is aan mij en dit geef ik kinderen ook mee. Hoe jij nu met je situatie omgaat, bepaalt hoe jouw leven eruit ziet.”

En tot slot: heeft Nina nog een droom die ze achterna wil gaan: “Het krijgen van een Move Forward bus. Er komt zoveel los bij al die plekken waar we komen, dat ik graag met een bus bij al die AZS’s en Blijf Van Mijn Lijf huizen langs zou willen gaan. Nu geven wij alleen workshops, maar ik zou ook graag hulp willen bieden op het gebied van hun mentale en fysieke gezondheid. Dus de ene keer komen we langs met een bus vol met huisartsen en tandartsen, de andere keer met jongerenwerkers of kappers.”