Stamceltherapie in Mexico: het is iets wat voor veel mensen vreemd klinkt. Juist deze gedachte wil Sheila van der Meeren normaal laten klinken. Zij was de eerste Nederlandse vrouw die deze therapie onderging. Na een heftige diagnose en de bijbehorende behandeling dacht ze eindelijk hersteld te zijn, maar niets was minder waar. Haar fysieke en geestelijke toestand ging dusdanig hard achteruit, dat ze besloot om naar Mexico af te reizen voor stamceltherapie. “Ik ben zo dankbaar, want deze therapie heeft zo’n ongelofelijk groot effect gehad op mijn herstel.” In de rubriek Een ander geluid: Sheila van der Meeren van Stichting Supervrouw.

“Het echte herstel begon daarna pas”

In juli 2018 kreeg Sheila de diagnose borstkanker, een agressieve vorm van deze ziekte. Na een jaar bij de laatste immunobehandeling vertelde de verpleger dat ze kon gaan herstellen van alle behandelingen. “Ik dacht: ik heb chemo gehad, dat is een van de heftigste dingen. Ik ben nu aan het herstellen. Maar de verpleger had gelijk. Het echte herstel begon daarna pas.” Ondanks haar optimisme merkte ze dat de complicaties hun tol eisten. Zo had ze onder andere last van een verslechterd slaapritme. Dit zorgde ervoor dat de kleinste klusjes al snel te veel waren; een stofzuiger vasthouden was al vermoeiend voor haar.

“Ik ging met de jongste, die toen tien was, om half acht naar bed. Ik was zo moe van de dag. Daarnaast had ik ook cognitieve klachten, zoals geheugenverlies en niet uit mijn woorden kunnen komen. Tijdens het autorijden heb ik bijna een ongeluk gehad vanwege krampen in mijn benen (neuropathie). Ik kon op een gegeven moment niet meer wandelen.” Sheila was weliswaar genezen verklaard, maar zat behoorlijk in de put. Ze was altijd heel vitaal en sportief geweest en was altijd in de weer, met twee kinderen en een eigen zaak. Dat dit ineens bijna niet meer ging, was een zware klap voor haar.

“Wow, als dit het leven na borstkanker is, weet ik niet of ik dat wil.”

Accupunctuur, fysiotherapie, supplementen slikken en bezoekjes aan natuurartsen, niets hielp. “Ik zakte steeds verder weg, totdat ik dacht: wow, als dit het leven na borstkanker is, weet ik niet of ik dat wil.” Ze ging research doen op het internet en kwam in 2019 met stamceltherapie in aanraking. Deze vorm van therapie wordt in diverse landen toegepast, maar niet in Nederland. Het wordt niet alleen ingezet voor vrouwen met borstkanker, maar ook voor mensen die een auto-ongeluk hebben gehad, een ziekte hebben of verslaafd zijn geweest en hierdoor fysieke klachten hebben.

Stamceltherapie is in verschillende landen beschikbaar, maar haar keuze viel uiteindelijk op Mexico. De kosten en de kwaliteit van de behandeling stonden hierbij voorop. De stamcellen komen uit de navelstreng van een placenta. Ze verbleef een week in Mexico, waar ze elke dag stamcellen via een infuus kreeg toegediend. Doordat ze veel last had van een ‘chemobrein’ kreeg ze ook stamcellen in haar ruggenmerg. “Binnen twee weken merkte ik een verschil. Ik kreeg meer energie. Het waren mijn kinderen die het opviel. Ik zat opeens om half tien nog op de bank. Mijn zoon kwam thuis en zei: ben je nog wakker? Ja, inderdaad, ik ben wakker en ik ben nog niet moe. Mijn energieniveau kwam weer terug. Je wil niet weten hoe blij ik was.”

Financiële ondersteuning voor stamceltherapie

Deze therapie beviel Sheila zo goed, dat ze zich verder is gaan verdiepen in het onderwerp, om zo anderen te kunnen ondersteunen én ervoor te zorgen dat mensen niet te veel betalen voor deze therapie. In februari 2020 is ze stichting Supervrouw gestart om kennis te delen en vrouwen die net als zij klachten hebben na borstkanker financieel te ondersteunen voor stamceltherapie in Mexico. Inmiddels is er een samenwerking opgezet met een kliniek en vertrekt binnenkort de eerste vrouw naar Mexico dankzij vele donaties, waaronder een hele grote donatie.

In de kern richt de stichting zich op vrouwen met borstkanker. “Er zijn zoveel vrouwen met borstkanker die met restklachten blijven zitten. Dat wordt nog te veel in de doofpot gestopt.” Uiteindelijk wil ze ook mensen met andere ziektebeelden helpen. “Stamceltherapie moet voor iedereen toegankelijk worden. Door mijn behandeling heb ik geen fysiotherapie meer nodig. Ik zat elke week bij de fysio, nu ga ik niet meer. Dat is een behoorlijke opluchting.”

Het is mogelijk om je eigen stamcellen te gebruiken, want die hebben we allemaal. Sheila kon dit niet, omdat de kwaliteit van haar stamcellen door de chemotherapie waren afgenomen. “Mensen die chemo hebben gehad, hebben stamcellen uit de navelstreng nodig.”

Stamceltherapie tegen coronavirus

Sinds 2007 is stamceltherapie in Nederland verboden omdat een arts zich toen niet aan de regels heeft gehouden. De wet is vervolgens aangepast, waardoor het hier niet meer mogelijk is. “Diederick Gommers heeft vorig jaar in een podcast verteld over stamceltherapie tegen het coronavirus. In Amerika is een studie gedaan met coronapatiënten die er slecht aan toe waren. Deze patiënten hebben ze tweehonderd miljoen stamcellen gegeven en die zijn vrijwel allemaal weer opgeknapt. Dat kan dus gewoon, maar dat is in Amerika. Daar wordt volop stamceltherapie gedaan, maar alleen voor mensen met veel geld. In België, Duitsland en Spanje is het mogelijk, maar ook daar is het duur.”

Drie maanden na de stamcelbehandeling heeft Sheila de halve marathon gelopen. “Ik loop al heel lang hard, dat staat voor mij symbool aan gezond zijn en regie nemen over je leven. Het is niet zo dat ik nergens meer last van heb, maar als mensen mij nu zien, zijn ze verbaasd als ik zeg dat ik borstkanker heb gehad. Ik ben ervan overtuigd dat je met stamceltherapie op de lange termijn veel ziektekosten kan besparen. Ik wil met gemeenten en verzekeraars in gesprek en dit stapje voor stapje wereldkundig gaan maken.”