Het is vandaag Wereldkankerdag, waarbij dit jaar ‘de naasten’ centraal staan onder het motto ‘Wij kunnen, ik kan’. Het aantal kankerpatiënten is ook het afgelopen jaar in Nederland verder toegenomen. “Kanker raakt je niet alleen. Het is voor veel mensen een traumatische ervaring waarbij velen de dood in de ogen kijken. Het is belangrijk dat hier steeds meer bewustwording voor is”, aldus Annemarie Beintema, founder van de Cancer Care Centers (CCC) in Amsterdam.

Annemarie is naast founder ook oncologie- en oedeemfysiotherapeute en werkt al zeventien jaar met mensen die kanker hebben. “Kanker is voor veel mensen een keerpunt in hun leven. Het verandert je leven en dat van anderen drastisch. Deze ziekte raakt je op alle facetten van het leven, zowel fysiek, psychisch, sociaal maatschappelijk als spiritueel. Het is niet alleen het weghalen van de kanker, het is zoveel meer. Daarbij wordt kanker steeds meer een chronische ziekte. Mensen leven langer met kanker, waardoor juist de behoefte aan (na)zorg en begeleiding zoals CCC die verleent steeds belangrijker wordt. Wij leveren een bijdrage aan het verhogen van de kwaliteit van leven van mensen en hun sociale omgeving die te maken hebben met kanker.”

Volgens recente cijfers hebben het afgelopen jaar 108.400 Nederlanders de diagnose kanker gekregen. Dit betekent dat er ook weer veel partners, kinderen, familieleden, vrienden, buren en collega’s met deze ziekte te maken hebben gekregen. Annemarie: “Wat ik merk is dat veel cliënten worstelen hoe ze met hun omgeving om moeten gaan. Moet je iedereen inlichten over elk ziekenhuis bezoekje of juist niet? Hoe voorkom je dat iedereen gaat bellen of mailen? Of je komt met een sjaaltje om je hoofd in de supermarkt een bekende tegen, die nog niet weet dat je ziek bent. Je wordt dus continu geconfronteerd met je naasten. Ik merk dat veel mensen dit soms erg moeilijk vinden. Sommige naasten laten niets van zich horen, omdat ze niet weten hoe ze ermee om moeten gaan en andere naasten gaan in de hulpstand en komen met goedbedoelde adviezen, waar soms niet iedereen op zit te wachten. Er is dus niet één manier waarop je kan reageren.”

“Je hebt als persoon kanker, maar het raakt zoveel meer mensen”

Dat kanker een grote impact heeft op de omgeving, ervaart Annemarie dagelijks. “Als kankerpatiënt heb je met je eigen verdriet te maken, maar ook met het verdriet van de mensen om je heen. Er rust helaas nog steeds een stuk taboe op kanker. Voor sommige naasten is het nog heel lastig om over deze ziekte te praten. Ik zie stellen uit elkaar gaan door kanker, maar ik zie ook mensen juist dichter naar elkaar toe groeien. Een ziekte kan dus óók verbinden, waarbij je gaat inzien wie je echte vrienden zijn. Veel mensen en hun naasten komen er sterker uit. Een mooi voorbeeld is Eberhard van der Laan, waarin je ziet hoe het nieuws over zijn ziekte mensen raakt. Al die reacties die hij heeft ontvangen, zijn als een warme deken om hem heen. Dit geeft veel kracht. Je hebt als persoon kanker, maar het raakt zoveel meer mensen, zoals in dit geval heel Amsterdam.”

Onder het motto ‘Wij kunnen, ik kan’ inspireert Wereldkankerdag ons dit jaar om te onderzoeken hoe wij – samen en individueel – kunnen bijdragen aan het verlichten van de impact van kanker, aldus de organisatie. Wereldwijd vinden er vandaag initiatieven plaats en komen mensen in actie voor alle naasten. Annemarie: “De naasten vervullen een belangrijke rol, ook al voelen ze zich soms machteloos. Ik was onlangs bij een terminale cliënt van mij in het ziekenhuis en haar kinderen zaten ietwat op afstand om haar bed heen te huilen. Ik kon de machteloosheid voelen. Toen heb ik de kinderen wat massagetechnieken geleerd, zodat ze iets konden doen voor hun moeder. Er gebeurde iets in die kamer, toen ze haar gingen masseren. Die aanraking is zo belangrijk, want ieder mens heeft behoefte aan fysiek contact, en al helemaal bij ziekte. Het is een kleine handreiking, maar de impact is groot. Het gaat uiteindelijk om contact.”