Vrouwen met mannenberoepen: “Gaat dat wel wat worden met die wijven?”
Putjesschepper, lasser, uitsmijter en timmerman; bij talloze banen zijn vrouwen sterk ondervertegenwoordigd. Maar kunnen zij niet net zo goed als mannen deze beroepen uitoefenen en hoe is het om in een mannenwereld te werken? Een taxichauffeuse, een schilderes en brandweervrouw over voordelen en vooroordelen.
Taxichauffeuse Denise Braakman (54):
“Mijn man begon acht jaar geleden een taxibedrijf, zodoende ben ik in het taxiwereldje gerold. Ik vind de afwisseling leuk: je komt overal en nergens en je weet nooit hoe je dag gaat lopen. In de auto stappen de meest uiteenlopende types, van dankbare oudjes tot ‘partypeople’. Ik maak graag een praatje met hen. Klanten zijn vaak positief verrast dat ze door een vrouw worden gereden. Hierdoor is het ijs snel gebroken. Bij sommige machomannen merk ik wel dat ze vooroordelen hebben, maar als ze zien hoe goed ik rijd, is dat snel voorbij. Collega’s discrimineren mij niet. Mijn aanwezigheid weerhoudt ze ook niet om mannenpraat te houden, haha. Als het mooi weer wordt, nemen ze met elkaar de benen en borsten van dames die voorbij lopen goed onder de loep. Hier stoor ik mij niet aan, hoor.”
“Waarom er zo weinig taxichauffeuses zijn? Vermoedelijk omdat ze bang zijn om in het donker te rijden of te worden lastig gevallen. Zelf heb ik hier geen last van. Ik zeg overigens weleens tegen mensen die bij onze standplaats in de auto willen stappen en waarbij ik mij echt niet prettig voel, dat ik op een klant sta te wachten en ze maar een andere taxi moeten nemen. Het is een leugentje om bestwil.”
Brandweervrouw Christien Wiggerts (55):
“Een oud-klasgenote en ik zijn zeventien jaar geleden bij de brandweer begonnen, wat nog steeds goed bevalt. Het geeft veel voldoening om mensen en dieren in nood te kunnen helpen. In het begin moesten we wel echt ons plekje veroveren binnen het team. Veel brandweermannen zaten niet te wachten op onze komst. Ze zeiden: “Gaat dat wel wat worden met die wijven?” Ze waren bang dat er veel bij de brandweer zou veranderen en ze niet meer zichzelf konden zijn. We hebben ons afzijdig opgesteld, en na een half jaar tot een jaar ontdooiden ze.”
“Inmiddels zijn bij onze brandweerkorps 4 van de 25 brandweerlieden vrouw. Vrouwelijke brandweerlieden zijn ook landelijk in opkomst, toch kijken voorbijgangers vaak een paar keer achterom als ze mij aan het werk zien, vooral als ik als chauffeur uit de brandweerauto stap (Wiggert is ook brandweerchauffeusse, red.). Het is onzin dat ik nagekeken wordt, want vrouwen kunnen de werkzaamheden bij de brandweer net zo goed uitvoeren als mannen.”
Schilderes en behangster Miranda Haaksman – van de Bleek (47):
“Na een zware baan als projectmanager van een bedrijf die stands op beurzen en voor bedrijven opbouwt, was ik toe aan iets nieuws, iets creatiefs. Ik meldde me eind 2012 aan bij Werkspot, een bureau dat bemiddelt tussen klussers en klanten. Mijn droom was om in opdracht muurschilderingen te gaan maken, maar omdat ik daar geen volle werkweek mee kon vullen, ben ik schilderen en behangen er naast gaan doen. De afwisseling bevalt mij goed. Het feit dat ik als vrouw een mannenberoep uitoefen, is in mijn voordeel. Zo heb ik veel vrouwelijke opdrachtgevers. Het voelt voor hen veiliger en vertrouwder als een vrouw bij ze klust dan wanneer een man dat doet. Zij kunnen met mij over vrouwenzaken praten. Klanten vragen zich wel af of het werk niet te zwaar voor mij is. Door de wisselde taken die ik uitvoer, is dat echter niet het geval.
“Ik ondervind wel vooroordelen doordat ik in een mannenwereld werk. Ik moet mij vaak bewijzen tegenover mannelijke klussers waarmee ik moet samenwerken. Als ze me echter aan de slag zien, krijgen ze vertrouwen in mijn werk.”
