Een beeldgalerij en documentaire vertellen het verhaal van tien vrouwen uit Oost-Afrika en Nederland. Vrouwen van Nu wil i.s.m. Stichting Melania laten zien dat vrouwen van 50+ in staat zijn om het heft in eigen hand te nemen en dat zij vaak een krachtige rol spelen binnen hun gezin en de gemeenschap. Dit project toont aan dat ondanks de grote verschillen in levensomstandigheden er ook grote overeenkomsten zijn in de positie van de 50+ vrouwen hier in Nederland en in Afrika.

De kracht van vrouwengroepen in Nederland en Kenia

Wat is een sterke vrouw? Een kijkje in de keuken van Esther Kone (65) uit Loita en Diana Abbink (62) uit Winterswijk leert dat vrouwengroepen wereldwijd een cruciale rol spelen voor vrouwenemancipatie.

Esther Kone weet wel waarom haar man haar, zijn eerste vrouw, mishandelde en zijn twee andere vrouwen niet. “Ik had onderwijs genoten, ik wist wat mijn rechten waren.” Ze besprak haar probleem met de raad van dorpsoudsten (allemaal mannen), die besloten dat zij alleen, weg van de gemeenschap, aan de rand van een hoge berg mocht wonen. Normaal gesproken een dubbele schande; alleenstaande vrouw én weg van de gemeenschap. “Mensen hier zien mij misschien als zwak, maar gelukkig ik weet zelf wel beter. Voor het eerst bezitten wij vrouwen ook iets! De mannen accepteren dat en behandelen ons anders. Voorheen moesten we elke ochtend bedelen voor geld om eten voor onszelf en de kinderen te kopen. Nu wij zelf geld inbrengen, hebben de mannen meer respect voor ons gekregen.”

Diana Abbink uit Winterswijk schrikt als ze het verhaal van Esther hoort. Zij en haar man hebben altijd op vrijwel gelijkwaardige voet geleefd. Samen werken ze op een grote boerderij aan de rand van het pittoreske Winterswijk, in een maatschap met hun zoon. “Ik heb vwo gedaan, maar heb niet doorgestudeerd, want ik dacht, ik kom toch op de boerderij van mijn man te werken. Maar ik merkte al snel dat ik meer interesses had dan andere boerinnen om mij heen.”

Diana ging naar de bijeenkomsten van toen nog de Plattelandsvrouwen. Van ’91 tot ’97 zat ze in het bestuur van Vrouwen van Nu. “Ik vond vooral de maatschappelijke projecten boeiend, maaltijdbezorging voor ouderen, het project duurzaam produceren, duurzaam consumeren. Maar ook vrouwenprojecten in India en Benin die wij toen steunden, die solidariteit is mooi.” Diana’s bestuurswerk voor Vrouwen van Nu bleek onder meer een springplank naar een politieke carrière in de gemeenteraad en het College van Burgemeester en Wethouders van Winterswijk.

“Vrouwen zijn uiteindelijk toch degenen die niet alleen voor zichzelf, maar vooral ook voor de toekomst van het gezin en het collectief denken. Ervaringen geven ze door aan hun familie en hun omgeving. Een oude wijsheid zegt ‘Wie een jongen iets leert, die onderwijst een man, wie een meisje iets leert die onderwijst de natie’, aldus Diana.

Voetnoot:
Het project Sterke Verhalen van Sterke Vrouwen Wereldwijd is gefinancierd vanuit het Subsidieprogramma Frame Voice Report van de Europese Unie.
De tien complete interviews en de beeldgalerij zijn hier te lezen en te bekijken.