Sinds jonge leeftijd was Chaimae Fadis al betrokken bij wat er zich afspeelde in de wereld en wilde ze mee praten en beslissingen nemen. Rond haar tiende zat in de Kinderraad in de wijk waar ze woonde in Rotterdam, vervolgens zat ze in de Leerlingenraad en de studentenraad om vervolgens als voorzitter van Young010 zich in te zetten voor de toekomst van haar leeftijdsgenoten.

Toen ze opgroeide in de wijk Hillesluis in Rotterdam, ook wel een achterstandswijk genaamd, werd ze zich er steeds meer van bewust dat de buurt waarin je opgroeit bepalend is voor je netwerk. “In de wijk waarin ik woonde was het niet vanzelfsprekend dat je een directeur naast je had wonen. Ik was vijftien toen ik begon met hockey en hierdoor kwam ik in een hele andere groep met mensen terecht. Ik kreeg nieuwe vriendinnen en merkte dat zij zich in een rijker netwerk bevonden, omdat zij wel die directeur als buurman hadden. Dit was een eyeopener voor mij.”

Leren netwerken

Ze ging tijdens haar middelbare school stage lopen bij het Nationaal Programma Rotterdam Zuid en daar zei haar stagebegeleider dat je wel een leuk koppie kan hebben, maar als je niet het juiste netwerk hebt, het best lastig kan worden. “Ik heb daar geleerd om te netwerken. Marco Pastors was daar de directeur. Hij had veel afspraken met mensen uit de gemeente en van organisaties en ik ontving deze gasten. Ik voerde met hen altijd leuke gesprekken bij de koffieautomaat en zodoende leerde ik netwerken. En dat netwerken opent deuren. Ik kan wel een mooie sollicitatiebrief schrijven, maar als je vertelt dat je op het VMBO hebt gezeten en in Rotterdam Zuid woont, heb je te maken met vooroordelen.”

Ze is van mening dat jongeren het recht hebben en de ruimte moeten krijgen om een netwerk op te bouwen. Dit was voor Chaimae de reden om zich aan te melden bij Young010. “Dat is de jongerenadviesraad, een adviesorgaan voor het College van Burgemeester en wethouders van Rotterdam. Wij geven advies over thema’s die jongeren aanspreken.” Ze is net geslaagd voor haar MBO 4 directiesecretaresse management assistent opleiding en na de zomer wil ze communicatie gaan studeren.

Waarom doe je wat je doet?

“Dat komt vooral omdat ik in een veiligere omgeving wil opgroeien waarin ik me thuis voel, ongeacht waar ik vandaan kom. En ik wil dat iedereen dat kan. Het is nodig dat iedereen gelijke kansen heeft en zich goed kan ontwikkelen. Ook vind ik het belangrijk dat jongeren naast vakken als taal en rekenen andere vakken leren op school, zoals presenteren, problemen oplossen en 21st century skills. Ik sta elke dag op omdat ik het verschil wil maken. Het gaat in het leven om wie je bent en wat voor maatschappelijke invloed je kan hebben. Er waren de afgelopen maand drie schietpartijen in Rotterdam. We moeten het van onderaan aanpakken, dan kunnen we dergelijke incidenten veel meer voorkomen.  Er gaat momenteel veel talent verloren. Alle jongeren hebben veel talent, maar ik zie om me heen dat zij niet de kans krijgen om dit talent te ontdekken, laat staan ontwikkelen.”

Hoe ziet jouw ochtendroutine eruit?

“Ik word rond half zeven wakker, dan ga ik douchen, kleed ik me aan, zet ik koffie en maak ik ontbijt. Ik ben nu tijdelijk programmasecretaresse bij het ministerie van OCW bij het Programma Gelijke kansen, dus als ik klaar ben, pak ik mijn laptop. Het journaal staat altijd aan, dus dan klets ik met mijn ouders en vertel ik wat er op de planning staat voor die dag.”

Wat houd je momenteel bezig?

“Waar ik me momenteel mee bezig houd, is hoe we als samenleving lessen kunnen halen uit deze coronacrisis en hoe we voor een betere toekomst kunnen zorgen zodra dit weer over is. We kunnen hier zoveel lessen uit halen. De ongelijke kansen worden vergroot, met name in het onderwijs. Er is veel achterstand bij jongeren en ik denk veel na over hoe we hier sterker, slimmer en beter uit kunnen komen. Hoe kan ik als Chaimae het verschil maken en mijn steentje bijdragen?”

Hoe zorg je goed voor jezelf als student en voorzitter?

“Elke avond heb ik na mijn werk en als ik gehockeyd of hardgelopen heb een reflectie gesprek met mijn ouders op de bank. Dit duurt soms een half uur en soms twee uur en dan kletsen we over van alles en nog wat. Dan zeg ik wat die dag goed is gegaan, waar ik trots op ben en wat ik op een andere manier had kunnen aanpakken. Deze reflectie momenten met mijn ouders zorgen ervoor dat ik goed voor mezelf zorg. En daarna duik ik mijn bed in.”

Welke wijze les heb je geleerd?

“Ik leer iedere dag weer iets nieuws. Ik ben nu vooral veel aan het doen voor anderen en wat ik geleerd heb, is dat ik ook af en toe aan mezelf mag denken. Ik ga als een sneltrein en ben mezelf enorm aan het ontwikkelen, maar ik mag soms even stil staan en genieten. Voor mij was de coronacrisis best even zoeken naar de juiste structuur. Ik heb geleerd om meer te genieten van de dingen die ik meemaak elke dag. Daar neem ik nu meer de tijd voor.”

Wat kunnen wij van jou leren?

“Ik ben echt een mensenmens, ik kan met iedereen over weg. Ik ben daarnaast heel resultaatgericht, maar als iets niet goed gaat, maakt me dit niet uit. Wat mensen van mij kunnen leren is dat je met een klein verschil heel veel invloed maakt. Ik zet me in voor dingen die oneerlijk zijn en weet: het begint bij mezelf. Als ik iets zie gebeuren en ik wil dat het anders gaat, dan kan ik denken: oh, dat moet de politiek maar doen. Nee, ik kijk wat ik als individu daaraan kan doen. En mensen kunnen ook van mij leren dat het soms goed is als iets niet lukt, want daar leer je van. Als je geen fouten maakt, leer je ook niet.”

Wat waardeer je aan jezelf?

“Ik ben altijd trots op mezelf en dat klinkt misschien hoogmoedig, maar ik ben daarnaast ook heel eerlijk tegenover mezelf.  Dat vind ik mooi: ik kijk mezelf eerlijk aan in de spiegel. En verder waardeer ik hoe open en bereid ik ben om mensen te helpen. Het maakt niet uit of ik iemand ken, als er iets is, kunnen mensen mij benaderen. Ik waardeer dat ik open, eerlijk en rechtvaardig ben.”

Stel, je mag een mentor uitkiezen. Wie zou dat zijn en waarom?

“Oh, dat is een goeie vraag, die heb ik namelijk al. Dat is voor mij op dit moment mijn oude stagebegeleider Monaïm Benrida. Hij is programmamanager bij het Programma Gelijke Kansen van het Ministerie van OCW. Hij wil dat ik het beste uit mezelf haal en hij gelooft dat ik dat kan als ik kritisch naar mezelf kijk.  Hij is mijn rolmodel, samen met mijn vader. Zij zorgen ervoor dat ik uitstekend resultaat lever en dat ik alles uit mezelf haal. Zij hebben veel invloed op mij op dit moment. En Monaïm laat me zien: het is goed om fouten te maken, het is nog beter om van andermans fouten te leren.”

Wat voor vak zou je willen geven op school wat je zelf hebt gemist?

“Ik vind het belangrijk dat jongeren naast Nederlands, rekenen en maatschappijleer vaardigheden leren waarmee ze zichzelf kunnen presenteren op een manier die je zelf wil.  Ik heb dat gemist op school. Dus een vak over hoe je het beste uit jezelf kunt halen en hoe je dit presenteert aan je omgeving. Maar ook hoe je kritisch kunt denken, problemen kunt oplossen en hoe je tegenwoordig met sociale media om moet gaan.”

Stel, vanavond is je laatste avondmaal. Wat zou je willen eten, met wie en waar zou je het over willen hebben?

“Dan zou ik thuis couscous met groente met mijn familie willen eten en het liefste met mijn opa erbij, maar die is er niet meer. Ik eet veel thuis. Mijn thuisomgeving is heel goed, veilig en stabiel. Omdat het mijn laatste maaltijd is, zou ik het niet over actualiteiten willen hebben, maar dat het over ons als gezin gaat. Ik heb een zus en twee kleine broertjes. Ik zou dan willen zeggen dat ik heel dankbaar ben, want dat heb ik nooit echt gezegd. Dankbaar dat zij er zijn en mij altijd laten doen waar ik me goed bij voel. Ik heb altijd mijn eigen keuzes mogen maken en zij hebben altijd vertrouwen in mij gehad.” Dat zou je ook vanavond tegen ze kunnen zeggen, toch? “Ja, dat is ook zo, dat ga ik vanavond doen.” (en dit heeft Chaimae ook daadwerkelijk gedaan).