Kiona Malinka is theesommelier van vele sterrenchefs. Ze koopt haar eigen thee in en heeft haar eigen theemerk Crusio Thee. Haar thee vind je in 6 landen op meer dan 100 plekken, waaronder zo’n 25 sterrenrestaurants. Op zoek naar de lekkerste en beste thee reist ze de hele wereld af. Maar wie is zij?

Theezetter

“Theezetter”, noemt Kiona zichzelf. Een titel als theesommelier vind ze iets té. Toch heeft ze naam gemaakt in de afgelopen 5 jaar als theesommelier. Haar klanten zijn niet de minste. Haar thee drink je bij The Jane (Antwerpen), het Conservatorium Hotel (Amsterdam), The Dylan (Amsterdam) en Pure C (Cadzand). Samen met bijvoorbeeld Sergio Herman bepaalt zij welke thee geschikt is voor zijn menu en maakt zij receptuur voor de perfecte theesmaak. Voor Kiona is dit heel normaal: “Ik ben gewoon de groenteboer, maar dan met thee. Iedere chef heeft zijn eigen visie, ik breng alleen een ingrediënt”.

De bescheidenheid siert haar. Wat begon als een zoektocht naar lekkere thee voor haar eigen zaak, is in een paar jaar uitgegroeid tot het leveren en trainen bij toprestaurants. “Ik wil heel graag mijn verhaal vertellen.” Kiona doet alleen zaken als men thee echt serieus neemt. “Alle eerste leveringen doe ik zelf. Ik leg dan uit: wat is thee, hoe leg je het uit aan de gasten, tafelbereidingen enzo.” Kiona’s doel: mensen enthousiasmeren over een eigenlijk heel normaal product.

Eerste liefde

We ontmoeten haar in de hotellobby van het Hoxton Hotel in Amsterdam, een hip hotel met uitstekende koffie van Loft Sixty One. Heel verrassend, haar eerste liefde is koffie! Heel toevallig, ontdekte ze haar passie voor koffie. 12 jaar geleden mocht ze op haar afstudeerstage in Griekenland alleen koffiezetten. “Ik had 4 jaar gestudeerd. Ik kon van alles en toen moest ik hier een half jaar koffie zetten.” Huilend belde ze haar moeder op. Toch bleef ze. Gelukkig maar. Na 2 dagen was de frustratie veranderd in een fascinatie voor de perfecte kop koffie. Een liefde was geboren. “Koffie is voor iedereen, dat maakt het heel magisch voor mij!”

Ze droomde ervan een plek te creëren met de perfecte kop koffie. Dat werd Crusio. De ijssalon die zij met haar vriend Coen Crusio, vierde generatie ijsmaker, in 2008 overnam. “Ik was vastberaden de beste koffie te zetten”. Ze wilde alles over koffie weten, van boon tot het uiteindelijke kopje zwarte goud. Twee jaar lang brandde ze zo elke dag een kilo koffiebonen om koffie beter te begrijpen. “Ik moet mezelf helemaal onderdompelen, en vooral mijn eigen mening kan vormen. Authenticiteit en wat je communiceert is voor mij heel belangrijk. Ik wil weten waar de koffie vandaan komt, begrijpen wat de boer wil, zodat ik een lekker kopje koffie kan zetten”

Onzeker

Op alles in de winkel was ze trots, behalve op de thee. “Thee maakt me onzeker.” Hier wist ze niet waar alles vandaan kwam, hoe je de beste thee zette. Geen enkele leverancier deelde haar visie. “Moet ik de thee niet zetten voor de mensen? Nee, dat willen de mensen zelf doen, dat is hun theebeleving, was het antwoord van de leveranciers. Ik werd steeds onzekerder over de thee, omdat ik hier ‘niets’ van wist.” Ondanks haar ‘geringe’ kennis won Kiona in 2011 Nederlands eerste theekampioenschap. Ze projecteerde haar ideeën over koffie op de thee. “Je hebt water en een product die je naar een bepaalde situatie brengt. En je krijgt een smaak. Dat was voor mij de eerste stap.” Net zo als bij koffie was Kiona geraakt, ze wilde alles over thee weten.

“Iedereen drinkt thee. Maar thee heeft een saai imago. Ik wil gewoon een lekker kopje thee.” Kiona pakte het vliegtuig en ging op zoek naar thee bij kleine theeboeren. “Alles via google is al gevonden”, en dus niet interessant. Om zoveel mogelijk te leren verblijft ze een maand bij de boeren. Inmiddels is ze in Taiwan, China, Japan, Indonesië, Nepal en India geweest. Dit jaar staan Sri Lanka en Zuid Korea op haar lijst.

“Voor mij is proeven is heel persoonlijk. Zodra ik er kippenvel van krijg dan raakt het je. Ik proef heel veel, sommige weken meer dan 100 samples dus enerzijds ontwikkel ik mijn smaak, anderzijds is het onderbuikgevoel. Ik koop alleen pure thee. Ik laat me niet leiden door wat moet, maar door wat ik lekker vind. Ik doe er niets mee behalve mijn visie erop hoe je het moet zetten.”