Sigi

De laatste keer op reis zonder drank kan ik mij slecht herinneren. Waarschijnlijk was dit toen ik überhaupt nog niet mocht ‘drinken’. Vakantie betekende een extra alcoholische versnapering hier en daar, want ja, de wekker ging de volgende dag niet om 7 uur. Lange avonden en lange middagen op het strand, de kater weg dutten. Heerlijk vond ik het. Dat was voor mij écht vrij leven, dacht ik. Het zat zo ingebakken dat schijn gezelligheidslaagje, want écht gezellig was ik niet de dag na een avond doorzakken.

Mijn afgelopen vakantie heb ik deze instelling thuisgelaten. Ik koos ervoor om deze tien dagen zo levendig mogelijk mee te maken. Geen dag tripjes meer overslaan omdat je toch nog een beetje misselijk bent. Geen gevoelens meer die onnodig worden uitgeschakeld. Geen keuzes meer maken waar je de volgende dag van baalt, trouw zijn aan jezelf. En dat alles door één element thuis te laten: alcohol. Daar was ik, in volle glorie. Samen met mijn vriend had ik een prachtige tijd in Portugal. We huurden een auto en reden van plek naar plek, de een nog mooier dan de ander. Voor ieder element was grote waardering: de architectuur, de kleuren, de natuur, de geuren, de gastvrije mensen, mijn partner en mijzelf. Want wat was het fijn om met deze versie van mij op vakantie te zijn.

Alleen met acceptatie komen we een stapje verder

Alcoholvrij zijn is voor mij iets heel belangrijks geworden. Het is een basis waar ik mee vooruit kan. Maar daarvoor hoeft het niet groot aanwezig te zijn, iedere dag bezig zijn met ‘niet drinken’ zou voelen als een straf. Maar zo’n eerste vakantie zonder is een moment waar je het weer extra omarmt, waar je ziet hoe je gegroeid bent. Ook mooi om te zien was mijn zachtheid naar mensen die wél drinken. Eerst was het een haat en nijd verhouding ‘’die zuipers..’’ dacht ik. Mijn eigen wrok had nog geen plekje gekregen. Nu zijn de ander zijn keuzes niet meer zo belangrijk voor mij. Leven en laten leven. Alleen met acceptatie komen we een stukje verder. Met een warm hart bezochten we verschillende restaurants, waar iedereen op zijn eigen manier genoot.

Mariette

Ik kan me mijn eerste vakantie, of eigenlijk reis, zonder alcohol nog goed herinneren. Zo ook mijn eerste verjaardag, kerst, huwelijk en borrel. En ook de eerste keer vrijen zonder alcohol, na lange tijd alleen maar onder invloed van. Als je stopt met alcohol drinken, heb je een jaar lang een aantal van die momenten waarbij alcohol dusdanig geaccepteerd is, dat je even stilstaat bij het feit dat je niet drinkt. Of anderen staan daarbij stil. Met name tijdens mijn vakanties en reizen dronk ik altijd, en soms ook tijdens de lunch. Dat mocht dan opeens.

Ik had nooit echt katers tijdens mijn reizen in mijn dertiger jaren, want zoveel dronk ik niet, maar genoeg, en dat was eigenlijk al na een paar slokken, om dat comfortabele dekentje over me heen te trekken, waardoor ik even niet bewust aanwezig hoefde te zijn en ik de rauwe randjes van het leven en mijn keuzes niet hoefde te voelen. Ik zie me nog zitten op het strand met mijn alcoholvrije cocktail, of eigenlijk dus mocktail. Alle vakantie ingrediënten waren aanwezig: zon, strand, gezelschap, andere cultuur, de geur van zonnebrandcrème, behalve de alcohol.

Waarom hebben we alcohol nodig om te vieren?

Alcohol is overal, en met name tijdens vakanties lijkt het alsof we onszelf een vrijkaart geven. Onder het mom van vakantie mag er opeens van alles, en vooral ook veel. Het zijn sociale omgangsregels die we met elkaar hebben afgesproken en ook als dusdanig accepteren. Een spa rood drinken bij een ondergaande zon in Thailand past niet in ons plaatje van vakantie vieren. Maar waarom hebben we alcohol nodig om te vieren?

Ik was een jaar of tien toen ik op een camping in Frankrijk voor het eerst een slokje wijn kreeg aangeboden. Nooit meer dacht ik erna, zo smerig vond ik het. Wacht maar, kreeg ik als reactie, dat leer je nog wel drinken. Net als fietsen en schrijven, zo klonk het. Geen wijn drinken in dit land is als vloeken in de kerk.

Dat eerste jaar zonder alcohol zijn er inmiddels elf. Elf verjaardagen, elf keer kerst, elf keer oud & nieuw, meerdere dates, eerste keer seks en heel veel borrels, afspraken, etentjes en vieringen zonder alcohol. En heel veel dagen waarbij de klok half zes aangaf en ik mezelf niet langer vertelde dat ik een wijntje mocht, om zo het gevoel van iets missen, de leegte die ik voelde en mijn chronische anxiety, kon wegspoelen.

Ik zie mezelf niet als een alcoholvrij persoon, maar als iemand die de keuze maakt om bewust aanwezig te zijn, zonder perfectie uiteraard, en die liefdevol voor zichzelf wil zorgen. Elf jaar geleden kreeg ik verkering met mezelf en bij die relatie past geen alcohol. Ook niet in het weekend. En dus ook niet in mijn koffer als ik met vakantie ga. En ja, dat voelt wel degelijk vrij.

 

Sigi (25) en Mariette (48) schrijven blogs over een leven zonder alcohol, of eigenlijk over bewust aanwezig zijn in het leven, met liefde. Geen drank is voor hen uiteindelijk niet het belangrijkste punt. Keuzes maken uit zelfliefde gaat veel verder. Toch willen zij dit stuk belichten, omdat het zoveel mensen aangaat. We leven in een maatschappij waar alcohol genormaliseerd en geaccepteerd is, al vanaf jonge leeftijd. Hoe is een leven zonder? Hoe gaan zij om met deze manier van leven waarbij zelfzorg en zelfliefde centraal staan en waar lopen ze misschien nog tegenaan?