Tien jaar geleden kwam de geboren en getogen Noorse Ine Kim naar Nederland, nadat ze voor haar studie in London een uitwisseling mocht doen. Ze was meteen verliefd op Amsterdam en besloot hier te blijven. Sinds drie jaar werkt ze bij productie maatschappij HALAL, waar ze alle ruimte krijgt om haar talenten en kwaliteiten te brengen en te ontwikkelen.

Ze wist als kind al dat ze van creativiteit hield, maar Ine zag zichzelf nooit als een heel creatief mens. “Het doet mij veel plezier als ik iets mogelijk kan maken voor een ander. Daarom dacht ik vroeger dat ik advocaat zou worden of de politiek in zou gaan. Maar daar ben ik iets te idealistisch voor. Het werk wat ik nu doe, public relations, externe communicatie, new business, marketing en distributie van HALAL films, documentaires, muziekclips en reclames, is voor mij een droombaan. Ik mag met veel creatieve mensen samenwerken en hen helpen om hun idee te vertalen en te realiseren en daarmee een weg te vinden naar klanten of distributeurs. Ik zie mezelf als een tussenpunt en mag werken met mensen die experts zijn. Daar leer ik veel van.”

Ine zorgt ervoor dat alles wat geproduceerd wordt door HALAL naar buiten wordt gebracht. Daarnaast  bouwt ze strategisch aan de naam van het bedrijf, de regisseurs en de fotografen. Het bedrijf heeft vier afdelingen, te weten documentaires, fictie, commercial en fotografie. “We bestaan nu officieel tien jaar en het bedrijf begon met een focus op fictie. Het plan was om een groot feest te geven dit jaar, maar dat gaat (waarschijnlijk) niet door. Toen ik drie jaar geleden werd aangenomen, was het bedrijf klaar voor een volgende stap. Ze wilden uitbreiden en kantoren openen in het buitenland. Ze waren op zoek naar iemand die mee kon denken. Ik had een goede klik met de partners en kreeg alle ruimte om mijn functie vorm en inhoud te geven. Na een jaar hebben we een kantoor in Berlijn geopend.”

“Ik ben niet iemand die een carrière plan heeft”

Het wonen in Nederland bevalt haar heel goed. “Het voelt als een tussengrond tussen Noorwegen waar ik vandaan kom en London waar ik studeerde. Amsterdam is multicultureel en toch ook dorps. Mensen zijn hier nuchter en het tempo is anders dan in London. Ik voelde me meteen thuis, ook doordat er zoveel tech en innovatie mogelijkheden zijn. Ik wist meteen: hier moet ik een baan gaan zoeken. Het is vrij random dat ik in deze industrie ben beland. Ik ben niet iemand die een carrière plan heeft. Ik vaar op mijn buikgevoel en mensen zijn voor mij belangrijk. Het zijn mensen van wie ik kan leren, die mij inspireren en energie geven.”

Ine en haar collega’s hadden net een aantal projecten afgerond, toen we als land in semi lockdown gingen. “Dan heb je heel hard gewerkt om iets in de bioscoop te krijgen, maar dan mag niemand naar de bioscoop. Dan moet je vanaf dag één anders en creatief gaan denken, want mensen kijken wel vanuit huis. Hoe gaan we onze bestaande projecten naar buiten krijgen en hoe kunnen we onze producties online plaatsen? Zo hebben we een documentaire gemaakt die op de IDFA is vertoond, dus die was al in de bioscoop geweest. Dan is dit een goed moment om die documentaire online te vertonen. Dit is ook een leuke periode om over nieuwe scripts na te denken hoe we die kunnen realiseren. Zo hebben we de nationale campagne van de overheid gemaakt, over corona veiligheid. Heel veel mensen hebben ons content gestuurd. Dat was heel leuk.”

Ook hebben ze met HALAL een ‘Lockdown Productions’ platform gelanceerd, om een stem te geven aan makers waarvan HALAL denkt: die leveren goed werk, met computers, animatie, fotografie. Mensen die thuis een studio hebben en vanuit daar producties kunnen maken. “Doordat er nu niet veel mensen op een set mogen, moet je werken met mensen die verschillende expertises hebben. Met het platform willen we mensen inspireren om content te blijven maken. Wat kunnen we nu juist wel doen en hoe kunnen we onszelf vernieuwen?”

Vanuit thuis werken

Ine gaat elk jaar een aantal weken terug naar Noorwegen om haar ouders op te zoeken. “Ik heb het altijd belangrijk gevonden dat ik vanuit huis kan werken. Als ik naar Noorwegen ga, kan ik ook daar mijn werk doen. Ik ben niet het 9 tot 5 kantoor type. Door deze corona situatie denk ik dat meer bedrijven zich gaan realiseren dat die kantooruren niet voor iedereen ideaal zijn. Ik vind het echt leuk om collega’s te hebben, maar soms als je alleen thuis zit, is je focus heel anders.”

Het thuiswerken is ze dus gewend, net als samen eten via facetime. “Mijn vader komt uit Korea en mijn grootouders wonen nu in Brazilie. Ik weet niet anders dan dat je via virtuele communicatie je relaties heel veel liefde kan geven. Misschien dat ik daarom een fascinatie voor internet en sociale media heb. Ik mocht vroeger een keer in de maand bellen. Toen het internet kwam, konden we foto’s sturen. Nu kan ik een emoji sturen of een video clip. Dat begrijpen ze. Het internet is een prachtige manier van communiceren. Mijn grootouders spreken geen Engels, maar toch begrijpen we elkaar. Het is echt bizar hoeveel er veranderd is de afgelopen vijftien jaar.”

Ze ziet de laatste vijf jaar steeds meer bedrijven en grote merken praten over diversiteit, maar het is volgens Ine nog mee babbel en weinig actie. “Het wordt veel gebruikt als marketing, net als het klimaat. Het zou tof zijn als er een tijd komt, waarin meer mensen doen wat ze zeggen. Dat het er niet alleen maar mooi uitziet en clicks oplevert op sociale media, maar dat ze ook echt iets veranderen. Neem bijvoorbeeld films. Ik ben opgegroeid met alleen maar witte mensen in films. Ik zag nooit iemand die op mij leek. Het is al aan het veranderen en ik denk dat dit nog meer gaat gebeuren. Daar heb ik zin in en kijk ik naar uit.”