Zoek de verschillen: twee heerlijke vakanties. Alleen verdien ik het ene jaar tweeënhalf keer zoveel als in het andere. ‘Ja, lekker makkelijk’, hoor ik je denken, ‘twee keer nul is nul’, maar dat is het niét. De eerste foto is van afgelopen zomer en de tweede van 2016. Ik zie andere tentjes en andere bomen. Andere tentjes omdat we dit jaar gingen rondtrekken en dan is onze mooie lichtgewichtkatoenen noktent niet handig (ooit gedaan, op Interrail. Géén aanrader). Ik zie hetzelfde laken, dezelfde badhanddoek, dezelfde snorkel. Aan onze vakanties zie je nauwelijks dat ik nu veel meer verdien dan toen.

We hebben dezelfde auto – een legergroene Volkswagen Passat Station uit 1984 – waar we allemaal verliefd op zijn. We wonen in hetzelfde huis, en ook daar: we hebben niet ineens een flatscreen tv, een vaatwasser, fancy keukenapparatuur en een iPad. Nauwelijks spullen die in een gemiddeld huishouden met twee pubers normaal gevonden worden.

Ik hou van fietsen, maak tochten van een kilometer of zestig. Op een oude opoefiets. Niet omdat ik graag wil afzien, hij zit lekker en loopt héérlijk licht.
Ze heeft het nooit gezegd hoor, maar ik zou me zomaar kunnen voorstellen dat mijn moeder zou denken: Nou, Maaj, ‘t wordt toch ’s tijd voor een nette fiets/auto/groter huis. Meer mensen denken dat blijkbaar. Ik fietste Utrecht uit en kwam een bekende tegen. Zij had wél een ‘nette fiets’ en riep: “Neeee, toch? Moet je dáárop helemaal naar Haarzuilens?”

We hebben niet snel het gevoel dat we iets nodig hebben

De algemene veronderstelling lijkt te zijn dat je oude spullen hebt (nee, geen vintage of antiek) omdat je niks nieuws kunt betalen. En dat je die ouwe zooi onmiddellijk vervangt voor nieuwer en ‘netter’ als je meer te besteden krijgt. En spullen gaat kopen die iedereen zou moeten hebben, zoals een vaatwasser en een iPad. Ook als het niet béter is, of nodig. Alsof je het aan de buitenkant zou moeten laten zien. Aan iemand. Daar hebben we bij ons thuis hélemaal niks mee. We houden van het karakter en de herinneringen van oude spullen, houden het graag simpel en kunnen super goed improviseren. We hebben niet snel het gevoel dat we iets nodig hebben.

Toch is het niet zo dat we nergens veel geld aan uitgeven. Boodschappen, boeken, hobby’s, lunches in de stad, avonturen: op pad met trein of fiets en dan een nachtje ergens slapen. In 2016 beleefden we ook avonturen, maar letten we meer op boodschappen en schoten we soms in het rood als alle vaste lasten werden afgeschreven. Sparen deden we alleen voor de studie van de kinderen. En toch voelde ik niet echt krapte, we hadden het gewoon goed met weinig. Ik zei altijd: we hebben niks, maar we hoeven ook niks.

Nu we wèl wat hebben, wil ik niet het boodschappengeld aan nachtjes weg uitgeven. Ik wil nooit meer vast lopen met de vaste lasten omdat ik te dik boodschappen heb gedaan. Daar heb ik een systeem voor. Net als in mijn bedrijf verdeel ik geld dat binnen komt over verschillende bankrekeningen. Dat helpt enorm om helderheid te hebben, om gerichte keuzes te maken en met plezier en zonder zorgen geld uit te geven aan leuke dingen.

Verdeling van je inkomen

Wat zou voor jou een logische, prettige verdeling van je inkomen zijn? Met ruimte voor wat belangrijk is en wat je leuk en fijn vindt? Zo doen wij het:
5 procent gaat naar Droom – niemand weet nog wat dat is, maar we mogen inmiddels groot gaan denken; elk kwartaal gaat het hele bedrag naar een spaarrekening bij een andere bank, zodat het buiten beeld groeit en we het niet op maken aan losse uitjes.

2 procent naar Hobby – wij betalen al het knutselmateriaal voor onze zoon en schilderspullen voor onze dochter. Dat hoeft niet van hun zakgeld. Voor Arie en mij: boeken, naaispul, RC-vliegtuigen, sleutelboel voor zijn Honda SS50 (uit 1974, ook zo’n cool ding).
2 procent naar Huis – reservering voor klussen en inrichting.
3 procent naar Gekke Fratsen; dat zijn de lunches, uitjes en regelmatig de sushikoerier.
3 procent naar Pak – kleding, schoenen, kapper.
30 procent naar Boodschappen.
55 procent naar Vaste lasten, inclusief sparen voor de studie van de kinderen, oude dag, jaarlijkse kosten die ineens betaald moeten worden, vakantie en een buffer.

De vaste lasten gaan volledig automatisch, er is altijd genoeg, hoef ik niet meer naar te kijken. Dat voelt fantastisch.
Pak: Verrassing – ik ben geen shopper. Ik heb al een broek. Met mijn dochter doe ik regelmatig een Tour-de-Tweedehands: Utrecht en omgeving barst van leuke plekken waar zij mooie dingen vandaan plukt. Die rekening loopt lekker vol, fijn om achter de hand te hebben. En ruimte voor iets bijzonders nu mijn zusje volgend jaar gaat trouwen!

Gekke Fratsen

Gekke Fratsen gaat het vaakst op: die bepaalt waar we gaan lunchen als we in de stad zijn. Of we bedenken: als we thuis eten, kunnen we volgend weekend op een leuke plek een nachtje pitten. Hobby is ook fijn: de kunstenaarswinkel is in de stad een vaste halte. Het is heerlijk om te kunnen zeggen: Mooi papier, Japanse inkt, goeie mesjes? Ja, hoor! Pak maar! Terwijl de spaarpotten vollopen en er reserveringen ontstaan voor noodzakelijke dingen.

De luxe van het ruimere inkomen zit ‘m bij ons in een groot boodschappenbudget,  leuke ervaringen en ruimte om te sparen. Vrijwel onzichtbaar aan de buitenkant.
Wat betekent luxe voor jou? Geef je geld uit aan dingen die je eigenlijk niet echt wilt of nodig hebt? Alleen maar voor de buitenkant? Waar zou je meer ruimte voor willen maken? Kijk, dat ìk geen bal snap van honderden euro’s uitgeven voor een tas, wil niet zeggen dat ik vind dat jij dat ook niet zou moeten doen. Ik snap dat je enorm blij kunt worden van iets echt moois. Ik vind dat je je leven moet inrichten op je eigen manier, staan voor de keuzes die je maakt en daar van genieten, van je eigen leven je eigen feestje maken. Helemaal vanuit wie jij bent, van binnen. Dan geef je ook aan de buitenkant het beste van jezelf.

Dit artikel is geschreven door Maja Donker Van Knakenstein.