SIGI

Al vroeg begon ik met af en toe een maandje geen alcohol. Heerlijk was het, een opluchting, maar heerlijk vond ik het ook om weer te beginnen. Iedere keer aftellen en dan wat extra drinken, want tja, ik had tenslotte een hele maand niet gedronken! Van deze instelling wilde ik af en besloot voor onbepaalde tijd niet te drinken. Een half jaar koos ik voor mijzelf in plaats van alcohol. Tot ik er eigenlijk wel weer klaar mee was: ‘’Ik ben nog zo jong! Af en toe drinken kan wel’’ dacht ik. En zo begon ik weer, van voor af aan.

Ik kreeg meer last van paniekaanvallen. Iets dat heerlijk te verzachten is met een glas wijn. Een cirkel waar je maar moeilijk uitkomt. En daar kwam mijn huidige vriend om de hoek kijken. Ik weet nog heel goed hoe we bij onze eerste date wachtte op ons eten. ‘’Zullen we dan ook wat te drinken halen?’’ vroeg ik, met in mijn achterhoofd het idee van een paar glazen wijn, om wat losser te zijn. ‘’Ja, is goed, maar ik drink trouwens geen alcohol”, antwoordde hij en met een afwachtende blik keek hij mij aan. Ik vertelde hem over mijn pad met alcohol en dat ik eigenlijk opgelucht was dat hij niet dronk. Hij zou wel eens mijn grootste motivatie kunnen zijn dacht ik. Aangekomen bij de avondwinkel nam hij een alcoholvrij biertje en ik een mét alcohol, omdat ik daar toch wel zin in had. Die avond heb ik om precies te zijn twee slokken van mijn bier genomen, we hadden het niet nodig. Weken gingen voorbij en we waren (zijn nog steeds) echt verliefd. Toch nam ik af en toe een drankje, stopte tussendoor twee maanden en ging daarna weer op een tripje naar Nederland drinken met mijn vrienden. Hij vond mij hartstikke grappig met alcohol op, maar zeker niet de Sigi die ik echt was, die vond hij veel leuker.

Nu zit er geen tijdslot meer op het drinken van alcohol, het is een keuze van leven die ik elke dag met mijzelf aanga. Elke dag kies ik weer voor mijzelf, en daar hoort drank niet bij. Daarbij zeggende dat de eerste weken zeker niet makkelijk waren. Ik had het idee dat ik het voor mijn vriend deed, soms zelfs dat hij de boosdoener was van het wegnemen van mijn drankjaren (ik wilde het bijna party jaren noemen, maar leven zonder alcohol is een feestje). Hij is nu 1,5 jaar gestopt en is 37. Lekker makkelijk dacht ik, hij heeft nog zoveel jaar kunnen drinken tot hij stopte. Tot het begon te dagen: ik doe dit niet voor iemand anders maar voor mij, en wat voor een enorm cadeau is het om nu al te stoppen en niet over 10 jaar. Je hoort wel eens de zin ‘Als ik dat advies maar had kunnen geven aan mijzelf.’ Nou, daar ben ik nu mooi op tijd bij!

MARIETTE

Een maand, zo had ik tegen mezelf gezegd, ik ga een maand stoppen met alcohol. Niet lang daarvoor was ik nog een weekendje weggeweest. Bij dat soort weekenden hoort alcohol, maar ik merkte dat het me tegenstond. Na een glas wijn waren mijn wangen net zo rood als de wijn en het duffe gevoel in mijn hoofd de volgende ochtend, het was het me niet meer waard. Ik dronk al veel minder, af en toe een wijntje, maar de stap naar helemaal niets drinken is toch net even anders. Ik voelde een verlangen om dat af en toe uit mijn leven te schrappen, maar dat was het niet alleen. Ik merkte dat ik ergens JA tegen had gezegd. JA tegen mezelf, JA tegen meer bewustzijn, JA tegen meer verantwoordelijkheid en JA tegen meer commitment.  Maar ook JA tegen meer zelfzorg en dan stapsgewijs ook JA tegen meer zelfliefde.

Ik ben ooit een keer drie maanden zwanger geweest. Op de dag dat ik de twee streepjes zag, ben ik direct gestopt met drinken. Daar hoefde ik geen seconde over na te denken en koste me geen enkele moeite. Als ik voor zo’n teder, mooi, lief, waardevol, groots en krachtig wonder in mijn buik kan stoppen, een net zo groot wonder als ik zelf ben, en jij trouwens ook, waarom dan niet vanuit diezelfde liefde stoppen voor mezelf?

Na een maand voelde ik geen enkele impuls om weer te starten. De JA was sterker dan de behoefte aan de verdoving.

Sigi (25) en Mariette (48) schrijven blogs over een leven zonder alcohol, of eigenlijk over bewust aanwezig zijn in het leven, met liefde. Geen drank is voor hen uiteindelijk niet het belangrijkste punt. Keuzes maken uit zelfliefde gaat veel verder. Toch willen zij dit stuk belichten, omdat het zoveel mensen aangaat. We leven in een maatschappij waar alcohol genormaliseerd en geaccepteerd is, al vanaf jonge leeftijd. Hoe is een leven zonder? Hoe gaan zij om met deze manier van leven waarbij zelfzorg en zelfliefde centraal staan en waar lopen ze misschien nog tegenaan?