Vanaf haar veertiende wilde Lizette Croes arts worden, maar na twee jaar studie geneeskunde kreeg ze het benauwd. Is dit wat ze wilde? Ze was al meerdere keren aangesproken op straat of ze model wilde worden. Dat wilde ze wel. Na jaren als model gewerkt te hebben in Europa, Azië en Kaapstad volgt ze momenteel een training zodat ze zo snel mogelijk als verpleegkundige in de ouderenzorg aan de slag kan. “Daar is een groot tekort aan mensen. Ok dacht ik toen, als dat nodig is, dan laat ik me omscholen.”

Ze had een identiteitscrisis toen ze in 2014 stopte met geneeskunde. Het jaar erop was ze Los Angeles en werd haar gevraagd of ze model wilde worden. Ze dachten dat ze Amerikaanse was. “Zij hebben mij toen geholpen om in Europa als model te beginnen. Toen ik stopte met geneeskunde kwam dat verlangen om model te worden toch weer oplaaien. Ik kon aan de slag, maar dan moest ik wel naar het buitenland, Griekenland of Italië, als ik fulltime aan de slag wilde. Hier in Nederland of België, waar ik toen woonde, loopt het niet zo hard. Dan heb je af en toe een fotoshoot.”

Lizette vertrok voor vier maanden naar Griekenland, ging vervolgens naar Italië, en toen weer naar Griekenland. “Ik ben ook weer gaan studeren, geschiedenis, dat kan je goed op afstand doen. Ik ben naar Maleisië, Singapore en zeven maanden in Kaapstad geweest, en tussendoor ging ik terug naar Nederland. In 2018 wilde ik mijn studie afmaken in Nederland en ben ik daarnaast als werkstudent/hartfunctie laborant in het OLVG West gaan werken. Er was een tekort aan mensen.”

Ze is daarna nog één keer naar Indonesië vertrokken voor modellenwerk om vervolgens in december zich te settelen in Nederland. Ze ging bij haar broer in de evenementenbranche werken en toen kwam de coronacrisis. Lizette wist meteen: dit gaat lang duren. “Ik heb mijn contacten gebeld bij het OLVG en het UMC of ze mensen nodig hadden. Die zeiden: meld je aan bij Extra handen in de zorg. Dat heb ik gegaan en per 1 juni ga ik in de ouderenzorg werken.”

Waarom doe je wat je doet?

“Als je eenmaal in de zorg hebt gewerkt, laat dit je moeilijk los. Het is een behoefte. Ik kan het, en ook al zie ik daar misschien niet mijn toekomst liggen op de lange termijn, als er nood is, dan moet ik dat doen. Voor mij is ouderenzorg nu een goed moment. Je werkt veel met dementerenden en dat is best heftig. Het afgelopen jaar zijn zowel mijn opa als oma gaan dementeren. Mijn opa is inmiddels overleden. Ik kan me nu veel beter inleven dan toen ik 18 was. Je moet ontzettend veel geduld hebben. Ik vind het een naar idee dat zoveel ouderen zo afgesloten zitten, dus dan weet ik: ik kan een verschil maken. Het is niet alleen verplegen, het gaat om mensenwerk. Je maakt al een verschil door even met iemand te zitten en of een gesprek te voeren.”

Wat houd je momenteel bezig?

“Ik denk veel aan mensen die modellenwerk doen of in de evenementenbranche werkzaam zijn. Ik kan nu de zorg weer in, maar ik spreek veel mensen die echt niet weten wat ze moeten doen. Welke richting moeten ze op? Hoe ga je evenementen doen met anderhalve meter afstand? Meestal gaan ze dan in de horeca werken, maar dat valt ook weg. Je kan niet zomaar iemand onvoorbereid in de zorg laten werken. Wat gaat er met die mensen gebeuren? Dus dat houdt me wel bezig. En ook mijn training die ik nu volg, houdt me bezig.”

Hoe zorg je goed voor jezelf als model/verpleegkundige?

“Wat voor mij heel belangrijk is, is een vast routine. Dat helpt me mentaal goed. Ik zit al twee jaar in therapie, dat is ook heel belangrijk voor mij. Ik doe een uur per wek psychoanalyse. Zeker nu helpt mij dat, met stress en als ik me afvraag of ik wel de goede keuze maak. Het helpt me om dingen in mijn leven te plaatsen en door de vragen die zij me stelt, word ik zekerder van mijn beslissingen. En verder zorg ik dat ik iedere dag beweeg. Ik sport niet om een beter lichaam te krijgen, maar om te bewegen, zoals een half uur wandelen. En ik let erop dat ik niet te hard ben voor mezelf. Ik ben best perfectionistisch ingesteld.”

Welke wijze les heb je recent geleerd?

“Niks voor lief nemen. Ik ben heel dankbaar voor waar ik nu ben. Ik ben een stuk rustiger en ik neem dingen minder voor lief. Ik hecht meer waarde aan mijn familie. Het is best lastig, want ik zie ze niet, maar ze zijn in de buurt. Ook hecht ik meer waarde aan mijn gezondheid en Nederland. Ik heb veel gereisd en nu zou ik nergens anders willen zijn dan hier. Ik ben blij dat ik hier ben en de kansen heb om de zorg in te gaan.”

Wat kunnen wij van jou leren?

“Wees niet bang om je aan te passen en zeker nu niet. En ook niet om terug te vallen op iets, zoals ik nu van modellenwerk in de ouderenzorg ga werken. Oh, dat is wel een stap terug, zeggen mensen, maar dat is niet zo. Je doet wat nodig is en helpt waar het nodig is. Voor mij klopt het niet om drie maanden op de bank te zitten. Ik pas me liever aan.”

Wat waardeer je aan jezelf?

“Mijn vrolijkheid en dat ik altijd optimistisch ben. Ik zie altijd de positieve kanten van het leven en houd de humor erin, ook als ik me in een rot situatie bevind.”

Stel, je mag een mentor uitkiezen. Wie zou dat zijn en waarom?

“Ik denk mijn broer Rogier, die heeft echt zoveel optimisme, dat is bijna irritant. Die heeft binnen ons gezin de hardste klappen gekregen door de crisis, maar hij blijft optimistisch.  Hij heeft geen achtergrond in de zorg, maar hij is nu bezig om zijn bedrijf om te scholen om op een technische manier verpleeghuizen te helpen met behulp van I-pads. Hij kijkt wat er nodig is en speelt daarop in. Als je een slechte dag hebt, bel je mijn broer. Dan word je meteen vrolijk.”

Welke quote zou je op een T-shirt laten zetten?

“Nooit opgeven”

Je mag een nieuw vak geven op school. Waar zou die les overgaan?

“Iets van goed voor jezelf zorgen en wat dit betekent, zowel mentaal als fysiek. We mogen veel liever voor onszelf zijn. Dus richtlijnen voor self-care.”

Stel, vanavond is je laatste avondmaal. Wat zou je willen eten en met wie?

“Met mijn hele familie en dan zou ik in ieder geval frietjes eten, daar houd ik van. Met chilimayonaise. Als het maar pittig is.”