Annina van Logtestijn en haar man hebben altijd een droom gehad: als ze later groot zijn, vertrekken ze naar een warm oord waar ze samen een bed & dinner starten. Een plek waar lekker gegeten kan worden, ontmoetingen kunnen plaatsvinden en waar mensen kunnen ontspannen. Toen hun middelste zoon Philip met een ernstige meervoudige beperking werd geboren, leek hun toekomstperspectief te veranderen. Ze dachten altijd dat zij Philip zouden overleven, maar dat liep anders. “Door in contact te komen met mensen met een meervoudige beperking ontmoet je de mildere versie van jezelf.”

Toen Philip geboren werd, was het nog maar de vraag hoe oud hij zou worden. Inmiddels is hij tegen de verwachtingen in negentien jaar. “Philip kan geen actieve dagbesteding doen. Hij kan een beetje lopen, hij ziet niet zo goed, hij kan niet praten en zijn fijne motoriek is onvoldoende ontwikkeld. Hij kan wel zelf drinken, maar niet zichzelf wassen. Hij draagt een luier. Het is een kind van een jaar, maar enorm sociaal en hij geniet van mensen. Je wordt heel blij als je hem ziet.”

Overleven

De eerste vier jaren van zijn leven bestonden voor Annina en haar man uit overleven. “Toen werd het stabiel en durfden wij weer verder te kijken. Rond 2013 realiseerden wij ons dat Philip ons waarschijnlijk overleeft. Wij voelden heel sterk dat Philip zelfstandig moest kunnen leven, zonder ons. Het klopt niet als hij van alles van ons afhankelijk is. We voelden een noodzaak om zijn toekomst te organiseren, bestaande uit een veilige plek om te wonen, dagbesteding, een sociaal netwerk en een financieel plan.”

De droom van toen wakkerde in dat jaar weer aan. Weliswaar niet in Frankrijk, want dat wilde Annina niet, zolang Philip in leven was. “Ik dacht: kunnen we niet iets combineren? Kunnen we niet een plek vinden waar wij onze droom kunnen realiseren en wat tevens een plek is waar Philip zonder ons oud kan worden? Een week later zei een vriendin dat het landgoed Nuwenhuys, vlakbij ons, te koop kwam te staan.”

Landgoed Nuwenhuys, een boerderij en inmiddels Rijksmonument waar sinds het jaar duizend geboerd werd, was op dat moment een oerwoud. Er moest veel aan gedaan worden. “Het lag te wachten op een nieuwe bestemming, anders zou het ingestort zijn. De schuur was in 1992 al afgebrand. We konden het niet zomaar kopen en moesten een plan indienen. In 2016 hebben we gehoord dat het ons gegund werd.”

Gigantische renovatie

Annina en haar man zijn toen met een gigantische renovatie begonnen, waarvan de tweede fase aan het einde van dit jaar start. “Dan gaan we de grote schuur opbouwen, waar een dagbesteding voor mensen met een meervoudige beperking komt.”

Wat is jullie doel met Nuwenhuys? “Wij willen graag ontmoetingen bevorderen tussen mensen met en zonder een beperking. Mensen kunnen bij ons vergaderen en vervolgens lunchen. De lunch wordt gemaakt door mensen met een beperking met eten uit de tuin en vers gebakken brood uit ons eigen bakhuis. Het landgoed is een zelfvoorzienend gebeuren. Tijdens de lunch zit iedereen samen. Ook kan er een evenement op het terrein georganiseerd worden. We wonen er zelf ook en runnen een bed & breakfast.”

Het verhaal van Annina is gedreven door de wil om voor Philip een goede basis neer te zetten, als zij en haar man er straks niet meer zijn. “Maar ons landgoed dient ook een groter maatschappelijk doel. De afstand tussen mensen met en zonder een beperking is heel groot. Onze boodschap? Ontdek hoe mooi het contact met iemand met een beperking kan zijn, voor beide partijen. Het kost emotioneel tijd om zo het roer om te gooien, maar wat wij nu doen, heeft op veel mensen een impact. Het is niet het inkomen waarvoor we dit doen, maar dat we onze missie aan het realiseren zijn.”