Hoe leer je kinderen als coach waar geluk zit of is? Sprookjes eindigen immers altijd met de zin “En ze leefden nog lang en gelukkig”. Alleen voelt het voor kinderen in het echt niet als een sprookje. Ze maken in korte tijd vaak veel mee op school, sportveld, in vriendenclubjes of thuis. En wanneer je kind emotioneel wordt uitgedaagd, is het geluksgevoel vaak ver te zoeken.

Waar kan je het dan terugvinden? Ligt het naast de schat aan het einde van de regenboog? Of vinden we het terug in anderen, spullen, plekken, dingen of kunnen we het dichterbij onszelf zoeken?

Als kindercoach vind ik het erg moedig als ouders bij mij komen met een vraag of hun kind wel gelukkig is. Wanneer hun kind een treurige of afwezige indruk maakt, gaan alle zintuigen aan. Eet, slaapt, leert hij/ zij wel goed, heeft ze ruzie met haar beste vriendin, mag hij wel door naar het volgende team, wat is er toch? Zodra je kind geen gelukkige indruk maakt, houden ouders alles nog beter in de gaten. En hoe meer kinderen het gevoel hebben dat ze worden ‘bekeken’ hoe meer afstand ze nemen.

De eerste filosoof die het geluksgevoel wilde begrijpen was Aristoteles. Hij ontdekte dat geluk een gevoel is wat in jezelf zit, een subjectieve ervaring die niet afhankelijk is van externe factoren. Ook al gebeuren er minder leuke dingen in je leven; je bent zelf verantwoordelijk hoe je hiermee om gaat. Dit hoeft daarom geen invloed te hebben op je geluk.

Bestookt met gelukzaligheid

Kinderen worden vandaag de dag niet alleen door hun eigen omgeving, maar vanuit de  hele wereld bestookt met gelukzaligheid. Pracht en praal, de mooiste kleren, cadeaus en vakanties een klik of scrol van je vandaan. Het cynische hieraan is dat wij als mens niet zozeer zijn veranderd, maar de wereld om ons heen wel. En we kunnen hier nog niet zo goed mee omgaan, maar stellen wel super hoge eisen aan onszelf. Dit maakt ons vaak onrustig. Doen we het wel goed, moet ik dat nu ook kopen, doen of worden?

Het boek, De Alchemist van Paulo Coelho, is een van mijn lievelingsboeken. Herdersjongen Santiago gaat op reis om zijn lotsbestemming ofwel schat te vinden. Ook hij leert dat deze niet einde van de regenboog ligt maar verborgen zit in ons allemaal.

Als geluk in onszelf zit, waarom zoeken we het dan massaal hier buiten? Waarom leren we dit als kind niet? Laten we beginnen met wat we hier op de gemiddelde basisschool van meekrijgen; bar weinig. Tot twaalf jaar ontwikkelen kinderen voornamelijk hun linker hersenhelft. Zo trainen we ons brein op praktische taken als rekenen, plannen, organiseren, structuur aanbrengen, stampen van tafels en talen. Maar tot kinderen op vierjarige leeftijd naar school gaan, navigeren ze vooral op emotie en Intuïtie. Je voelt ’m al aankomen. Mede door ons huidige schoolsysteem raken we het contact met onze rechter hersenhelft beetje bij beetje kwijt.

Daarnaast worden we de hele dag door bekogeld met gelukzaligheid die je kan kopen, eten, dragen of doen. Zodra je denkt dat je kind gelukkig is met een stapeltje Pokémon kaartjes vraagt hij/zij na tien minuten om meer kaartjes. Alsof ze zijn veranderd in rupsje nooitgenoeg. Kinderen kunnen zich niet voor niets volledig verliezen in eten, gamen of social media. Continu op zoek gaan naar meer terwijl dat gat niet te dichten valt maar, zoals Aristoteles ontdekte, zit in de subjectieve ervaring.

Innerlijke navigatiesysteem

Hoe kom je dan in contact met die ervaring? Kinderen zijn bij uitstek super veerkrachtig en pikken de signalen van hun innerlijke navigatiesysteem snel op. Wanneer je dit traint, komen ze beetje bij beetje weer in contact met zichzelf en durven ze steeds meer op Intuïtie en gevoel te navigeren. Wanneer ze weer in contact staan met zichzelf, komen ze logischerwijs terug op koers en zijn ze minder vatbaar voor externe prikkels en verleidingen.

Wil je samen met je kind je rechter hersenhelft activeren? Duik de natuur in met een blinddoek en begeleid elkaar op vertrouwen van a naar b. Of smeer de onderkant van jullie voeten in met verf en maak kunst van de voetafdrukken. Eet eens een avondmaaltijd alleen maar met je handen, of schrijf samen een verhaaltje door telkens één zin toe te voegen. Er is hier geen goed of fout, alleen maar de ervaring die je uit je hoofd haalt en in contact brengt met je creatieve bron. En als je daar bent, ben je ook op weg naar de schat in jou.

Dit artikel is geschreven door Sofie Frankenhuis.