MARIETTE

Onlangs had ik een interview met een longarts. Hij vertelde me dat hij vroeger veel heeft gerookt. Het is hem gelukt te stoppen, toen hij zich in een omgeving bevond waar bijna niemand rookte. Een dergelijke omgeving hielp mee, zo zei hij. De kracht van reflectie en voorleven, opperde ik. Hoe we zelf leven heeft inderdaad een grote impact, zei hij toen.

Toen ik een flink eind op de alcoholvrije weg was, en de eerste maand ver achter me lag, werd ik me er steeds meer van bewust in welke mate alcohol een onderdeel is van ons offline, en inmiddels ook online leven. We proosten maar wat graag op Instagram of Facebook met een foto waarbij alcohol in beeld is. Als kinderen zijn geslaagd voor hun eindexamen zie je voornamelijk foto’s van vlaggen en champagne. Dat we niets kunnen vieren zonder alcohol, is ook te zien op televisie. 

Ik weet nog goed dat ik jaren geleden Gooische Vrouwen keek en dat er in vrijwel alle scenes alcohol voorkwam. Borrel? Alcohol. Ruzie binnen een relatie? Alcohol. Verjaardag? Alcohol. Etentje? Alcohol. Eenzaam moment? Alcohol. In alle (Nederlandse) series speelt alcohol een rol, en we zijn er zo aan gewend geraakt, dat we het niet meer zien, of willen zien. Wat voor reflectie geven we hiermee als makers van zo’n serie? Het laat maar weer zien hoe groot onze verantwoordelijkheid is. Niet alleen als makers, maar ook als acteurs en kijkers. We zijn allemaal verantwoordelijk voor onze eigen reflectie en wat we voorleven, ook online. 

Als ik naar mijn eigen leven kijk, ben ik het meeste geïnspireerd geraakt, en heb ik hierdoor andere keuzes gemaakt, door mensen die een andere manier van leven voorleven. Niet door het lezen van boeken, de zoveelste ‘ik moet mezelf verbeteren’ workshop of cursus volgen, lange reizen door India maken of urenlang mediteren, maar door de reflectie van mensen waarbij ik kon zien, maar vooral voelen: hey, jij leeft, praat, doet, bent en beweegt op een manier, dat wil ik ook. Dat voelt fijn, zorgzaam, liefdevol en erend naar jezelf, en daarmee ook naar je omgeving. 

SIGI

Een bekende influencer heeft zich laten opnemen in een afkickkliniek. De tranen toonde hij op Instagram. ‘’Ik kan het niet alleen’’ luidde de krantenkop. Het betrof een man die altijd schitterde op het internet. Prachtige feestjes, de mooiste locaties en de leukste vrienden. Natuurlijk is het al langer bekend dat je niet moet geloven wat je op internet ziet, maar hoe verleidelijk is het als je even niet lekker in je vel zit. Scrollen is zo gedaan en een verkeerd beeld sluipt er langzaam in. Deze man was eigenlijk verdrietig en alleen, terwijl de kijker leerde dat alles op te lossen was met alcohol en feest. 

Dat alcohol problemen oplost leren wij van jongs af aan. Ouders die na een lange dag toch écht wel een wijntje verdiend hebben. Of als zij de kinderen even he-le-maal zat zijn en dan op het terras nét iets te veel drinken, met een oog op het klimrek. Bij het oppassen werd mij laatst de zin toegeworpen ‘’Als je ooit kinderen hebt kun je beter weer beginnen met drinken, dan heb je het nodig.’’ Het raakte mij dat er zo werd nagedacht over opvoeding, maar het liet mij ook reflecteren op mijn eigen ouders. Thuis was alcohol er altijd met mate. Toch veranderde het toen ik ouder werd en het huis uit ging. Ik vond het super om met mijn vader verschillende wijnen te drinken als ik bij hem langsging. Nu ik en anderen in de familie dat niet meer doen, mist hij het. Als iedereen vraagt om water bij binnenkomst krijgen wij te horen dat we saai zijn, met een kleine knipoog. Hij had graag nog altijd wijn met ons gedronken. Dat het beter voor mij is ziet hij niet zo. ‘’Vroeger gingen we de kroeg in om problemen op te lossen. Rond de tafel met glazen alcohol bespraken wij alles.’’, zei mijn vader.

En zo zie ik dat ook weer terug in verschillende series, zoals Mariette al aankaart. Ieder probleem wordt opgelost door alcohol. Terwijl we eigenlijk het probleem verplaatsen. Het is een quick fix, die overal makkelijk verkrijgbaar is. En dus ook makkelijk aan ons voorgeschoteld wordt. Vanuit verschillende hoeken krijgen we geleerd hoe fantastisch alcohol is, terwijl ons eigenlijk geleerd zou moeten worden hoe fantastisch wijzelf zijn. 

De influencer is inmiddels waarschijnlijk ingecheckt bij de kliniek. Eindelijk hoeft hij niet meer groot te zijn voor zijn publiek. De volgers worden achtergelaten met gemengde gevoelens, de slingers worden ingepakt. Hij kan nu zelf de versiering ophangen in zijn eigen leven en er met eigen ogen van genieten. Maar vergeet nooit dat je het niet allemaal alleen hoeft te doen. Aangeven dat je niet meer kan, is al een enorme daad. Al zijn het de paar wijntjes waar je maar niet vanaf lijkt te komen, en het wel graag anders ziet. Vertel het iemand, en laat de beelden uit series en social media varen. Die zijn bedacht, jij kan je eigen verhaal schrijven.

Sigi (25) en Mariette (48) schrijven blogs over een leven zonder alcohol, of eigenlijk over bewust aanwezig zijn in het leven, met liefde. Geen drank is voor hen uiteindelijk niet het belangrijkste punt. Keuzes maken uit zelfliefde gaat veel verder. Toch willen zij dit stuk belichten, omdat het zoveel mensen aangaat. We leven in een maatschappij waar alcohol genormaliseerd en geaccepteerd is, al vanaf jonge leeftijd. Hoe is een leven zonder? Hoe gaan zij om met deze manier van leven waarbij zelfzorg en zelfliefde centraal staan en waar lopen ze misschien nog tegenaan?