SIGI:

In Berlijn heb ik niet zo’n grote vriendenkring als in Amsterdam. Langzaam komt dat op gang, mede door zelf het voortouw te nemen. Een paar weken geleden postte ik een berichtje in een Facebookgroep met mensen die in mijn buurt wonen. Ik verzamelde een groepje om een kledingruil te doen. Een fantastische manier om elkaar te leren kennen leek mij, en dat bleek. Deze week was het dan zo ver. Langzaam druppelde iedereen binnen en begonnen we elkaar vragen te stellen. Oprechte interesse in elkaars leven. Iedereen die binnenkwam vroeg daarbij om een glas water. Er was een fles wijn meegenomen maar daar bleef de interesse uit. Als je een fijne tijd met elkaar hebt, is er verder ook niks nodig. Het is al compleet. 

Wat je uitstraalt en leeft, wordt gevoeld door anderen. Ik bood een veilige plek aan waar iedereen zichzelf kon zijn, en iedereen deed mee. We luisterde aandachtig naar elkaar. Zo’n avond waar we elkaar écht zien en de ander in zijn kracht zetten, is voor mij een van de mooiste dingen die er is. Het creëren van dit soort safe spaces kunnen we eigenlijk de hele dag doen. Doordat je zelf een veilige energie met je meebrengt zullen mensen zich daarbij aansluiten. Om dit in stand te houden vraag ik mij soms af: ben ik nog wel de versie die ik wil zijn voor anderen? Wat geef ik iemand mee? Natuurlijk zijn er dagen dat je niet 100% aanwezig bent. Dan alsnog kan je ervoor kiezen om telkens maar weer in te checken bij jezelf en de ander zich prettig te laten voelen. Ik denk dat het zo nodig is om meer van dit soort veilige omgevingen te creëren. Dit zodat we onszelf opladen door met elkaar te zijn, in plaats van elkaar uitdoven door te veel energie van elkaar te vragen.

En die omgeving creëer je vooral door er geen verdovende middelen aan toe te voegen. Het nemen ervan neemt een energie over die onvoorspelbaar kan zijn voor jezelf en de ander. Het leuk hebben gaat veel verder dan een alcoholroes. Daarmee blijf je vaak aan de oppervlakte hangen. Ik heb mensen pas echt leren kennen toen ze nuchter waren, met een warm en open hart.

MARIETTE:

Onze impact is veel groter dan we ons meestal van bewust zijn. Zo vertelde mij iemand over een experiment op werk. Het was daar altijd een rotzooi in de kantoortuin. Wat te doen? Er werd besloten dat een van de werknemers een week lang elke dag zijn bureau ging opruimen, met aandacht en liefde. Dus niet achteloos wat spullen op een stapeltje leggen, maar echt opruimen, zodat als je de volgende ochtend weer achter je bureau kruipt, je je eigen liefdevolle imprint voelt. En dat is vervolgens je energetische basis van waaruit je die dag je werk gaat doen.

Na een week vond er een transformatie plaats in het kantoor. Alle bureaus waren opgeruimd. Waarom? Als één iemand de keuze maakt om op te ruimen en daarmee dus de keuze maakt om goed voor zichzelf te zorgen, valt het op hoe slordig de andere bureaus zijn en dus ook hoe disrespectvol iemand met zijn of haar werkplek omgaat. De eerste en tweede dag kan je daar wellicht nog mee leven, maar na de derde dag begint er toch iets te knagen. Je ziet hoe je collega zijn vieze kopjes naar de keuken brengt, zijn bureau leegmaakt en alles verzorgd en liefdevol achterlaat. Met een strik erom. Mmm, denk je dan, dat is eigenlijk best fijn, zo’n strik, en om zo de werkdag af te ronden en zorg te dragen voor mijn eigen werkplek, en die van mijn collega’s.

De werknemer hoefde niets te zeggen en niemand over te halen of overtuigen ook zijn of haar bureau op te ruimen. Het was zichtbaar, maar vooral voelbaar in de energie.

Sigi (25) en Mariette (49) schrijven blogs over een leven zonder alcohol, of eigenlijk over bewust aanwezig zijn in het leven, met liefde. Geen drank is voor hen uiteindelijk niet het belangrijkste punt. Keuzes maken uit zelfliefde gaat veel verder. Toch willen zij dit stuk belichten, omdat het zoveel mensen aangaat. We leven in een maatschappij waar alcohol genormaliseerd en geaccepteerd is, al vanaf jonge leeftijd. Hoe is een leven zonder en wat observeren zij?