Volgens mijn moeder waren de eerste twee woorden die ik kon zeggen, ‘selluf doen.’ Zo klein als ik was, werd ik driftig wanneer een ander mij met iets wilde helpen. Waarschijnlijk een natuurlijke eigenschap die ik met de geboorte heb meegekregen. En die ‘zelf-doen-drift’ is er ook altijd in blijven zitten. Dat staat natuurlijk los van het feit dat ik absoluut niet alles zelf kan, maar ik probeer het wel. Dit karaktertrekje is inmiddels zo ver doorgeslagen, dat ik het heel lastig vind om hulp te vragen. Zoals bij alles; je kracht is ook je zwakte. Aan de ene kant sta ik bekend als onafhankelijke en zelfstandige vrouw, maar aan de andere kant gaat men er vanuit dat ik nooit hulp nodig heb.

De keren dat ik in het verleden wel hulp vroeg aan bekenden, heeft eigenlijk nooit zo goed uitgepakt. Misschien omdat ik al op een verkeerde manier naar het hele ‘hulp vragen’ kijk. Hulp vragen voelt bij mij als zwakte. Noem het falen. Maar ja. Tegelijkertijd besef ik heel goed dat ieder zijn talent heeft en dat ik simpelweg niet alles zelf kan zonder hulp. En dat het niks met zwak zijn te maken heeft. Toch heb ik het tot op de dag van vandaag niet als prettig ervaren en gebeurde er steeds iets wat mijn gevoel bevestigde. Het geeft mij het gevoel dat ik dan bij iemand in het krijt sta. Dat de personen die mij willen helpen, uiteindelijk iets terug verwachten. Zoals die keer dat een kennis mij aanbood om mijn auto te maken. In eerste instantie was ik er heel blij mee, totdat de man in kwestie uiteindelijk een etentje met mij ervoor terug wilde hebben. Of die man die na het klussen eigenlijk niet meer van plan was om naar zijn eigen huis terug te gaan. Persoonlijk geeft mij dat een ongemakkelijk en onvrij gevoel.

Een ander onaangenaam gevoel is wanneer de man van een kennis zijn hulp aanbiedt en je aan zijn vrouw al kan aanvoelen dat ze hier ‘not amused’ mee is. Dan zeg ik toch liever ‘laat maar..’ Zeker na die ene keer toen ik net verhuisd was en er wat lampen opgehangen moesten worden. Een handige kennis, net terug van zijn huwelijksreis, zou mij wel even helpen. Ik zie hem nog staan op die trap in mijn woonkamer. In zijn ene hand een schroevendraaier en in de andere hand de plafonnière. Uit het niets zei hij opeens: “Weet je dat ik mijn hele huwelijksreis aan jou gedacht heb? Ik keek er zo naar uit dat ik hier klusjes voor jou kon komen doen. Je moet weten, ik heb altijd al een oogje op je gehad..” Mijn mond viel open van verbazing. En nee, dit was helaas geen grapje. Ongemakkelijker kan je mij niet laten voelen.

Geen wonder dat de stoppen waren doorgeslagen

Wanneer ik dan toch hulp nodig heb, huur ik liever iemand in. Dan is de situatie vantevoren gewoon duidelijk. De klusman zorgt ervoor dat jouw opgegeven klussen worden gedaan en jij betaalt daar een x bedrag voor. Simpeler kan niet, zou je denken. Maar ook met deze manier van hulp vragen heb ik altijd pech. Op het internet staat het vol met klusmannen, dus hoe weet je of je de juiste persoon te pakken hebt? Uit ervaring weet ik inmiddels dat veel goede reviews ook niet alles zegt. Zo was daar een klusman die ik de opdracht had gegeven om wat kleine klussen te doen. Een lamp ophangen, een andere kraan in de badkamer plaatsen en een rolgordijn op zolder ophangen. Met dat gordijn begon hij als eerste. Toen hij na drie uur klussen het rolgordijn nog maar net uit de verpakking had gehaald, had er al een lampje moeten gaan branden bij mij. Na zes uur hing het rolgordijn, maar wel met een scheur in het midden en het koordje aan de verkeerde kant. Hierdoor kon deze niet open of dicht gedaan worden. Waarom weet ik niet, maar ik gaf hem het voordeel van de twijfel. Een kraan vervangen. Hoe moeilijk kon het zijn? Daar kwam ik vrij snel achter, toen hij de wasbak liet vallen. Gebroken. En de warm wateraansluiting aan de koude koppelde en andersom. Hij had zijn dag niet, liet hij mij geloven. En ik had geen zin om op zoek te gaan naar een andere klusser, dus liet ik hem ook nog de lamp in de keuken ophangen. Hij was nog geen twee minuten bezig, of alle stoppen sloegen door. De stroom kregen we niet meer aan de praat en het kon alleen nog opgelost worden door een elektricien. Toen deze uiteindelijk arriveerde, schrok hij zich kapot. Geen wonder dat de stoppen doorgeslagen waren. Hij had de RVS lamp onder stroom gezet en verkeerde draadjes aan elkaar gekoppeld. Niet raar toch, dat mijn angst om hulp te vragen groter en groter is geworden?

Ik heb nog niets eens verteld over de werkmannen die ik via werkspot had gevonden om een nieuwe keuken te plaatsen. Deze werd er achterstevoren en scheef ingezet. Hoe kan je het verzinnen. Maar de winnaar van alle pech klussers was hier vorige week. Een man die ik via Marktplaats heb ingehuurd om een tuinhuis in elkaar te zetten. Met veel goede reviews had ik er alle vertrouwen in. Hij zou er maximaal een dag mee bezig zijn. Maar bij de eerste dag zat het weer niet mee. Het kwam met bakken uit de hemel en dus zat ik hier urenlang met een klusman in mijn huis, terwijl ik stevig aan het hopen was dat het snel droog zou worden. Dag twee kwam hij drie uur te laat aanzetten en kwam hij dankzij de hulp van mijn twee oudste zoons een heel eind. Ook nu kwam het nog niet af. Van tevoren had ik mijn budget met hem doorgenomen, dus hij wist waar mijn grens lag. Maar toen ik die avond alvast een tikkie toegestuurd kreeg met een bedrag waar ik een tweedehands auto voor kan kopen, kreeg ik het opeens spaans benauwd. Ik wist niet waar hij de uren vandaan haalde, maar hier klopte helemaal niks van. En het tuinhuis was nog niet eens af. Zijn vriendelijkheid sloeg al snel over in agressie en dreigen. Een app met ‘als je het voor 23:00 niet overmaakt kom ik het wel even halen’ en drie uitroeptekens daarachter gaven mij een zeer onbehaaglijk gevoel. Wat wist ik eigenlijk van deze man, behalve zijn voornaam, leeftijd, woonplaats en wat hij mij terloops had verteld over zijn leven. Zo goed en zo kwaad als ik kon, ben ik detective gaan spelen en ik ben aan het googelen geslagen.

In alle kalmte heb ik hem geappt dat ik van zijn verleden afwist

Bam. Binnen tien minuten had ik de juiste persoon te pakken. Met grote krantenkoppen kwam zijn verhaal naar voren. In 2012 en 2013 is hij veroordeeld voor het mishandelen van zijn ex vriendin. Naar dezelfde ex vriendin stuurde hij in 2018 een app met de bedreiging dat zij zou gaan boeten. Vervolgens is hij naar haar huis gereden en heeft benzine over zichzelf gegooid, nadat hij bij haar voordeur had aangebeld. De ex deed gelukkig niet open en hij heeft zichzelf daarna in de brand gestoken. Vervolgens heeft hij 2,5 maand in coma gelegen. Een afschuwelijke tragiek, voor alle partijen. Maar dit is dus ook de man die ik in mijn huis heb toegelaten en mij nu bedreigde. In alle kalmte heb ik hem geappt dat ik van zijn verleden afwist, dat bedreigen averechts zou werken en dat 112 in een handomdraai gebeld zou zijn. Ik heb gezegd dat ik alleen de gewerkte uren zou betalen en dat hij daarna niet meer welkom was hier. In plaats dat hij meteen een andere rekening stuurde, appte hij dat hij mij vervelend vond worden en dat wel even wilde oplossen.

In mijn appjes ben ik netjes en zakelijk gebleven en uiteindelijk trok hij aan het kortste eind. Nadat hij eerst in een opwelling een hele slechte review over mij op Marktplaats had gegeven, stuurde hij alsnog een tikkie met het juiste bedrag. Deze heb ik betaald en nu laat ik het los. Eigenlijk is het mijn taak om aangifte te doen betreft bedreiging, maar ik heb daar de energie niet voor. Al dat gedoe. Tevens zit ik nu met een tuinhuis zonder dak en zal ik toch nog ergens een klusser vandaan moeten toveren. Eerst frisse moed verzamelen. Maar het allerliefste zeg ik nu ‘selluf doen’, want ik heb mijn portie klussers wel gehad.