Wanneer je deze column leest en ondertussen naar buiten kijkt, krijg je hoogstwaarschijnlijk niet het idee dat de lente in aantocht is. Het is voornamelijk bewolkt, de wind waait hard en van tijd tot tijd valt de regen met bakken uit de lucht. Maar ondanks dat wil ik je toch vertellen dat ze eraan komt. De lente. Echt waar. En dat is aan veel facetten al te merken. Ik weet dat één zwaluw nog geen zomer maakt, dus voor het zien van één krokus geldt hetzelfde. Maar toch heb ik hoop, aangezien ik al dagen overmand wordt door lentekriebels.

Het fijne aan Nederland vind ik de jaargetijden. Ook al zijn de lente en de zomer bijna de favorieten van iedereen, zelf kan ik ook genieten van de bijzonderheden van de herfst en de winter. Maar voornamelijk de afwisseling is hetgeen waar ik blij van word. Hoe lekker de temperatuur op een tropisch eiland als Curaçao of Bonaire ook is, de gevarieerdheid in weertypes verdeeld over vier seizoenen kan ik erg waarderen. Zo kan ik mij de kleurplaten met het thema jaargetijden op de kleuterschool nog goed voor de geest halen. Typisch voor de zomer was het zonnetje en spelende kinderen in hun zwembroek en bikini, de herfst stond bekend om de vallende bladeren en de regen,in de winter stonden de sneeuw en de sneeuwpop centraal en op de kleurplaat van de lente zag je lammetjes, vogels in hun nest en gras vol met bloemen. De Nederlandse zomer en winter kan je niet echt meer in deze stigmatiserende hokjes duwen. Helaas. In de zomer mag je van geluk spreken als je een paar dagen van de hitte kan genieten en een sneeuwpop in de winter is in ons land helaas ook uniek geworden. Eigenlijk zijn bijna alle jaargetijden te vergelijken met elementen uit de herfst. En ja. Dat geldt ook voor de lente.

Sneller licht

Maar ondanks de regen, de harde wind en de grote wolkendekken die boven ons land hangen, weet ik zeker dat de lente in aantocht is. Wanneer ik in alle vroegte met de honden ga wandelen, hoor ik sinds een week weer vogeltjes fluiten. Nou ben ik geen vogelaar, maar dit associeer ik met het voorjaar. Zo zingt de merel al het hoogste lied in de morgen. Ik zie het ook terug aan de katjes die ik aan mijn bomen in de tuin zie groeien. In de ochtend wordt het alweer sneller licht en in de avond gaat de zon later onder. Het is langer licht. Eind februari zal de zon pas na 18 uur in de avond ondergaan en dat wordt stapje voor stapje steeds later.

En kijk maar eens om je heen op de grond. Krokussen, narcissen en sneeuwklokjes doen hun uiterste best om boven de grond te komen. Gistermiddag was ik de voortuin aan het snoeien, zonder jas aan, en heel even was daar een zonnetje. Waar het in de winter overal stil staat, voel je gewoon dat alles langzaamaan weer in beweging komt. Opruimkriebels heb ik altijd wel, maar vanaf februari ben ik echt niet meer te stoppen.

Dan nemen de vogels de taak van je wekker weer over

Rond deze tijd krijg ik nog meer de behoefte om oude meuk weg te gooien. Ik ben toe aan vernieuwing. Schone ramen, beddengoed wat ik buiten wil hangen, oude potjes, flesjes, halve gevulde tubes en oude tandenborstels wil ik weggooien. Datzelfde geldt voor laden vol met sjaals, handschoenen , mutsen en jassen die ik het liefst al naar zolder wil brengen. En ik erger mij meer dan anders aan dingen die niet af zijn in en om het huis. Zo hebben wij nu een open keuken, maar de keukenkastjes verdienen nog een finishing touch. Datzelfde geldt voor de muren, wat handgrepen, een tussendeur naar de hal en de trap die smachten om een likje verf. Tevens wil ik alle behang op de overloop eraf hebben en eigenlijk moet de gehele badkamer op de schop. En ja, deze klusjes liggen er natuurlijk al maanden. Zoiets is er niet van de ene op de andere dag. Maar zodra de lente in aantocht is, schijn ik ook die dingen meer op mijn netvlies te zien dan wanneer het winter is. En zolang de lente nog niet warm genoeg is om in je t-shirt in de tuin te vertoeven, heb ik eigenlijk geen excuus om niet aan deze lentekriebels toe te geven. De ramen zijn schoon en de voor en achtertuin zijn gesnoeid. Het behang trekken kan beginnen. Lentekriebels voelen voor mij ongeveer net als nesteldrang. Alles om je heen moet klaar zijn voor datgene wat nieuw is. En in dit geval is dat de lente. De knoppen aan de bomen, de zon die al warmer voelt en de lammetjes die klaar zijn om geboren te worden. Nog even geduld. Bijna. Dan nemen de vogels de taak van je wekker weer over.

Carool Rijnierse is columniste & auteur en schrijft wekelijks een column 40+ en dan? over het wel en wee van haar leven. Ze heeft drie zoons, drie honden en drie katten.