Wie al dertig is geweest en wie het bijna wordt, kan waarschijnlijk wel beamen dat het grote getal 30 iets met je doet. Verwachtingen worden bijgesteld, vooroordelen worden van tafel geveegd en tegelijkertijd accepteer je ook langzaamaan dat je inderdaad geen twintig meer bent. Rondom deze levensfase hebben Lianne Marije Sanders (30) en Suzette Hermsen (31) een boek geschreven dat deze maand uitkomt: “Lekker laten lullen: En dan ben je dertig”.

In het boek geven Lianne en Suzette een kijkje in hun leven, maar stellen je hopelijk ook een beetje gerust. Want 30 worden, of 30 zijn, is echt zo dramatisch nog niet. Omdat gasthoofdredacteur Roëll van We Are Travellers ook bijna dertig wordt, besloot ze de twee vrouwen wat issues voor te leggen waar wel meer dertigers ‘last’ van hebben. Hoe kijken zij hier tegenaan?

1. De druk om nu al je droombaan te hebben

Millennials, we zijn eigenlijk veel te gedreven en resultaatgericht, en bovendien lijkt alles tegenwoordig maakbaar. Zo ook je carrière. Je droombaan hebben op je dertigste voelt dan ook voor velen aan als een vereiste. Wat willen jullie dertigers meegeven die zich zo voelen?

Lianne: “Doe vooral wat je blij maakt en niet wat je denkt dat ‘moet’ of ‘hoort’. Er is vrij weinig in het leven maakbaar en een carrière is sowieso niet waar het om draait. Als je echt supergelukkig wordt van een goede baan, streef ‘m dan vooral lekker na, maar laat het je plezier in het leven niet in de weg staan.”

Suzette: “Een baan is niet zaligmakend. Natuurlijk is het fijn als je met plezier naar je werk gaat, maar wat mij betreft zit écht gelukkig zijn hem alleen niet alleen in je carrière. Voor mij zijn vrienden, gezondheid en een fijn huis bijvoorbeeld minstens zo belangrijk. Ik denk dat ik best kan zeggen dat ik een droombaan heb, maar ik word nog altijd gelukkiger van nacho’s eten met een goede vriendin, dan van een column schrijven.”

2. Burn-out, elke dertiger kent wel een dertiger die er last van heeft (gehad)

Ok, dan hebben we die droombaan bemachtigd, komt de helft van ons dertigers in een burn-out terecht. Waarom overkomt dit steeds meer dertigers?

Lianne: “Haha, goede vraag. Ik weet niet waarom het steeds meer dertigers overkomt, ik weet wel waarom het mij overkwam. Namelijk door het gevoel nooit goed genoeg te zijn. Als je leeft vanuit de veronderstelling dat je heel erg je best moet doen om liefde, aandacht en waardering te krijgen, omdat je anders niet meetelt, dan ben je dus eigenlijk altijd te veel energie aan het geven. En tegelijkertijd waarschijnlijk te weinig aan het opladen. Daarbij heb ik het idee dat veel mensen denken dat geluk, succes of plezier moet komen van externe zaken. Een goede baan, een mooi huis, veel vrienden, vakanties, leuke dingen doen. Als je dat niet in jezelf kunt vinden, blijf je altijd grazen naar meer.”

Suzette: “Ik weet ook zeker dat het internet meetelt. Je bent de hele dag bereikbaar op duizend kanalen tegelijk: mail, WhatsApp, LinkedIn, Instagram. Ik zit regelmatig te Netflixen en tegelijkertijd mails en appjes te beantwoorden. Daar word je geest natuurlijk niet bepaald rustiger van. Ik las laatst dat een opa van iemand regelmatig drie uur lang met een pijp in zijn mond naar de haard zat te kijken. Vraag dat iemand van onze leeftijd maar eens. Ik verwacht dat-ie het nog geen kwartier volhoudt.”

3. Daten als dertiger…

Tussen je 20e en 25e een beetje ronddaten is geen probleem, maar zodra je in de buurt van The Big 3-0 komt, kijk je daar ineens heel anders tegenaan. Maanden om elkaar heen draaien voelt zinloos en je wilt gewoon weten waar je aan toe bent. Hoe kijken jullie naar het date-leven van een dertiger?

Lianne: “Ja, dat hoor je wel veel hè? Die eierstokken die dan toch beginnen te rammelen en de drang om alleen te daten met iemand waarmee het ‘echt’ is. Nou, ik zeg dit al jaren en ik voel tot dusver nog niet zoveel veranderen, maar ik heb dus geen kinderwens. Eerst zei ik altijd ‘absoluut niet’ en nu zeg ik ‘ik kan me op zich wel voorstellen dat het ooit nog komt’, maar dat is het dan ook wel. Ik denk meer: als het me is gegeven, dan is het me gegeven. Ik denk toch dat je zoiets als de man vinden waarmee je kinderen wilt of het vinden van de liefde van je leven niet moet en kunt forceren. Dat komt vanzelf of niet. En als ik diegene niet ‘op tijd’ vind, dan denk ik dat ik daar ook wel in kan berusten. Die instelling, kijken wat het leven je brengt en je daar niet te veel tegen verzetten of dingen forceren, levert me trouwens een hoop rust op. Misschien ook goed om te bedenken als je die droombaan nog niet hebt.”

Suzette: “Ik ben zelf al jaren onder de pannen, maar ik merk wel dat vriendinnen die nog geen vriend hebben dat wel graag zouden willen. En ik snap dat best. Een vrijgezelle vriendin zei laatst tegen me: ‘Vrijdag en zaterdag kan ik mezelf nog wel net aan mensen slijten, maar op zondagen is echt letterlijk iedereen met z’n vriend.’ En ik herken dat. Zondag rustdag. Ik snap heel goed dat je als vrijgezel dan denkt: ‘Nou, wat zal ik deze zondag weer eens met mezelf gaan doen?’ Ik merk ook dat relaties die op onze leeftijd beginnen veel sneller gaan dan relaties die in je twintiger jaren begonnen. Mensen gaan na een maand al samenwonen en hop, na een jaar een kind. Dat vind ik wel grappig. Alsof ze geen tijd te verliezen hebben.”

4. Het is onderhand wel echt tijd om aan een serieus huis te beginnen

Terwijl je gevoelsmatig net uit je studententijd komt, breekt er ondanks de huidige chaos op de woningmarkt, toch een fase in je leven aan waarbij je serieus over je woningsituatie moet gaan nadenken. Je wilt samenwonen! Of toch niet… Je wilt iets kopen in de stad! Maar hoe kom je aan een hypotheek?! Stress alom. Wat zijn jullie wijze woorden rondom dit onderwerp?

Lianne: “Mijn wijze woorden rondom dit onderwerp zijn dezelfde als rondom elk ander onderwerp, denk ik, namelijk: luister naar je gevoel, doe wat je zelf wilt en laat je niet zo opjutten door anderen. Hoezo is het ‘wel echt tijd om aan een serieus huis te beginnen?’ Je kan op je 35ste wel dood zijn, nou, dan heb je 5 jaar in je koophuis gewoond. Is dat nou waar je dan zo dolgelukkig van bent geworden? Neem vooral veel tijd om te ontdekken wat je zélf wilt. En is dat een koophuis? Helemaal goed, dan hoop ik dat het je lukt om er één te bemachtigen. Is dat het niet? Nou, mooi toch? Dan hoef je al die moeite ook niet te doen.”

Suzette: “Ik denk dat een fijne woning voor iedereen belangrijk is. Een veilig warm thuis waar je graag bent. Maar dat hoeft heus niet perse een gigantisch koophuis middenin Amsterdam te zijn. Mensen kunnen heel paranoïde doen over huren. Je zou je geld er maar mee weggooien. Maar als je toch in een lekker huis zit, dan is het toch helemaal geen weggegooid geld? Ik zou zeggen: probeer een plek te vinden waar je je prettig voelt. Of dat nou met je vriend, vriendinnen of je kat is, en of dat nou in Amsterdam, Utrecht of Schokland is.”

5. De druk om over kinderen na te denken groeit elke maand zodra je in de buurt van de magische 30 komt

Als je aan een twintiger vraagt hoe hij of zij zichzelf ziet leven rond z’n dertigste, dan is de kans heel groot dat kinderen in dat plaatje voorkomen. Maar dan ben je ineens zelf dertig, en de dertiger anno nu moet daar steeds vaker nog helemaal niet aandenken. Hallo, je voelt je zelf soms de helft van de tijd nog een kind. Paniek! Want je krijgt wel steeds vaker de vraag of je het wilt? En zo ja, wanneer je het dan gaat proberen? Hoe ga je daarmee om?!

Lianne: “Zonder vriend krijg je deze vraag gelukkig nooit (ik niet in ieder geval) en zonder kinderwens al helemaal niet zo vaak. Maar hoe je ermee om moet gaan? Tsja, ik zou zeggen, wederom zoals ongeveer mijn levensmotto is: blijf bij jezelf en laat je niet beïnvloeden door wat je denkt dat anderen van je willen. En zeg mensen aardig doch duidelijk dat deze kwestie ook best wel privé is en het niet echt gepast is om aan je nicht-je/oud-studiegenoot/collega te vragen wanneer ze aan kinderen gaan beginnen.”

Suzette: “Ik vind dat lastig. Ik weet dat ik een gezin wil – hoe leuk, later lekker met z’n allen Sinterklaas vieren en dat soort kneuterige dingen – maar ik zit nu gewoon niet echt te wachten op een baby. Alleen al die zwangerschap, het lijkt me vreselijk. Heel soms zie ik het ineens helemaal zitten. Maar dat duurt meestal vijf minuten. Daarna ben ik dan weer helemaal blij dat ik alleen maar aan mijn vriend en mezelf hoef te denken. En onze kippen. Ik wacht nog een beetje op dat yes-daar-gaan-we-moment. Maar het schijnt dat dat bij sommigen nooit gaat komen.”

Meer over van dit soort dertigers dilemma’s lezen? Bestel het heerlijke boek ‘Lekker laten lullen: En dan ben je dertig voor’ 17,50 euro op bol.com.

Dit artikel is geschreven voor Roëll de Ram van We Are Travellers.